6SN7, 6SN7GT – Podwójna trioda o wszechstronnym zastosowaniu
6SN7 oraz 6SN7GT to lampa elektronowa w formie podwójnej triody, posiadająca cokół oktalowy, która znalazła zastosowanie w wielu dziedzinach.
W Polsce odpowiednikiem lampy 6SN7GT jest 6N8S.
Lampa 6SN7GT została wykorzystana przez D.T.N. Williamsona w jego wzmacniaczu wysokiej jakości, który przyczynił się do powstania całej klasy podobnych układów i uznawany jest za jednego z pionierów wzmacniaczy HiFi.
Historia i zastosowania
W 1937 roku amerykańska firma RCA rozpoczęła produkcję podwójnej triody z cokołem oktalowym, znanej jako 6F8G. Parametry tej lampy były identyczne z popularną w tamtym czasie triodą 6G5G, której produkcję rozpoczęto w 1935 roku, będącą oktalową wersją równie znanej triody 76, z cokołem kołkowym.
Wkrótce lampę 6F8G zastąpiono modelem 6SN7GT, który miał te same parametry, ale charakteryzował się mniejszą bańką oraz brakiem wyprowadzenia jednej z siatek na górnej części bańki. Przyrostek „GT” w nazwie oznacza walcową bańkę szklaną (od glass tubular), jednak ze względu na to, że lampa ta nigdy nie była produkowana w obudowie metalowej (co zazwyczaj oznaczano brakiem przyrostka), „GT” w nazwie często pomijano.
Jest to podwójna, pośrednio żarzona trioda o niskim wzmocnieniu i małym oporze wewnętrznym, co czyni ją bardzo wszechstronną. Wykorzystywana była masowo w różnych układach wzmacniaczy prądu stałego oraz w niskich częstotliwościach, zarówno w sprzęcie konsumenckim, jak i w zastosowaniach profesjonalnych oraz przemysłowych.
W Polsce odpowiedniki lamp 6SN7GT były produkowane pod oznaczeniem 6N8S przez Zakłady Wytwórcze Lamp Elektrycznych im. Róży Luksemburg. Nie były one używane w sprzęcie masowego użytku, lecz w aparaturze profesjonalnej, pomiarowej oraz w wzmacniaczach radiowęzłowych (takich jak Ampli 40) i kinowych. Znajdowały także zastosowanie w projektach amatorskich.
Lampy 6SN7 zostały w znacznym stopniu wyparte w latach 50-60 przez konstrukcje z cokołem nowalowym, jednak w ograniczonych ilościach są jeszcze (w roku 2011) produkowane w Rosji i Chinach pod nazwą 6N8P.
Dane techniczne
Żarzenie:
- możliwość zasilania w układzie szeregowym oraz równoległym;
- napięcie żarzenia: 6,3 V;
- prąd żarzenia: 600 mA;
Odpowiedniki
Różne firmy produkowały odpowiedniki 6SN7GT, takie jak B65, E1606, HF3129 oraz 6CC10. W ZSRR lampa ta była oznaczana jako 6Н8С, co dało początek polskiemu 6N8S i chińskiemu 6N8P.
Wersje o podwyższonej niezawodności oraz trwałości (przeznaczone do zastosowań wojskowych, przemysłowych, lotniczych itp.) produkowano pod nazwami 6SN7GTA, 6SN7GTB, 6SN7WGT, QA2408, 5692 oraz 6180. W Wielkiej Brytanii lampy przeznaczone do celów wojskowych oznaczano kodem CV1988, natomiast w USA jako VT231.
Wersje lampy 6SN7 z cokołem nowalowym produkowano pod nazwą 6CG7 oraz 6FQ7, a z cokołem oktalowym – 7N7. Istniały również lampy różniące się od 6SN7 parametrami żarzenia, takie jak 12SN7GT, 14N7 oraz 25SN7GT.
Przypisy
Bibliografia
Piotr Mikołajczyk: Vademecum lamp elektronowych. Warszawa: PWT, 1957. Brak numerów stron w książce.
Piotr Mikołajczyk i Bohdan Paszkowski: Electronic Universal Vade-mecum. Warszawa: WNT, 1964. (ang.). Brak numerów stron w książce.
Linki zewnętrzne
Radiomuseum: 6SN7GT. [dostęp 2011-03-03]. (niem. • ang.).
Karta katalogowa amerykańskiej 6SN7GT [1]
Karta katalogowa amerykańskiej 6SN7WGT [2]