68 Kill

68 Kill to amerykański film fabularny z 2017 roku, stworzony przez Trenta Haagę, który jest zarówno scenarzystą, jak i reżyserem. Film łączy w sobie elementy horroru, komedii kryminalnej oraz romansu. Główny bohater zostaje wciągnięty w morderstwo bogatego mężczyzny, co prowadzi do ściągnięcia na siebie gniewu kilku nieprzewidywalnych kobiet. W obsadzie filmu znaleźli się Matthew Gray Gubler, AnnaLynne McCord, Alisha Boe oraz Sheila Vand. Światowa premiera miała miejsce 11 marca 2017 roku w trakcie South by Southwest Film Festival.

Obsada

Matthew Gray Gubler – Chip
AnnaLynne McCord – Liza
Alisha Boe – Violet
Sheila Vand – Monica
Sam Eidson – Dwayne
Michael Beasley – oficer Stevens
James Moses Black – Clint
David Maldonado – Ken Mckenzie
Ajay Mehta – Sam

Odbiór

Film został pozytywnie przyjęty przez krytyków. Na portalu Rotten Tomatoes, który agreguje recenzje filmowe, uzyskał średnią ocenę na poziomie 76%. Frank Scheck z Hollywood Reporter stwierdził, że film „desperacko ubiega się o status dzieła kultowego” i z pewnością zyska swoich fanów. Ben Robins z HeyUGuys docenił film za emocjonujący scenariusz oraz trio żeńskich bohaterek. Edward Douglas z Film Journal International potwierdził tę opinię, nazywając postaci kobiece „komicznymi” i chwaląc efekty gore oraz grindhouse’ową estetykę. Albert Nowicki z His Name Is Death napisał: „Silnym motorem napędowym 68 Kill jest nowatorskie podejście reżysera do relacji między kobietami a mężczyznami. W większości horrorów ta kwestia jest często przedstawiana w sposób stereotypowy, by nie napisać mizoginiczny. Godność kobiet jest regularnie umniejszana w filmach grozy, czego przykładem jest scenariusz Autopsji Jane Doe. W 68 Kill Trent Haaga zręcznie przeplata te motywy, igrając z oczekiwaniami widzów. Owszem, w historii pojawia się postać creepa, który eksperymentuje na porwanych kobietach. Jednak to Chip (Matthew Gray Gubler) poddawany jest najbardziej brutalnym próbom w trakcie pisania scenariusza. Archetypowe silne kobiety, nawet w Death Proof, nie miały jeszcze okazji tak dotkliwie skopać przywilejowanego męskiego tyłka, jak uczyniły to w tym filmie. Postać Chipa, a co za tym idzie sukces tej przewrotnej opowieści, naprawdę zrodziły się w bólach. Relacje między bohaterem, jego codziennymi kłótniami a coraz bardziej posiniaczonymi emocjami są skonstruowane bezbłędnie.”