67 Armia
67 Armia (ros. 67-я армия) to związek operacyjny Armii Czerwonej utworzony w trakcie II wojny światowej.
Formowanie armii miało miejsce w październiku 1942 w ramach Frontu Leningradzkiego, opartego na bazie Newskiej Grupy Operacyjnej. Na początku listopada armia dysponowała 45 Gwardyjską, 46 oraz 86 Dywizjami Strzeleckimi, a także 11 i 55 Brygadą Strzelecką oraz szeregiem jednostek artyleryjskich, pancernych i innych.
W trakcie walk w rejonie Leningradu, armia broniła fragmentu prawego brzegu Newy, utrzymując przyczółek w okolicy Moskiewskiej Dubrowki i zabezpieczając trasę przez jezioro Ładoga (znaną jako „Droga życia”). W styczniu 1943 wzięła udział w przełamaniu blokady Leningradu.
Pod koniec grudnia 1943 armia została połączona z 55 Armią, której dowództwo przeniesiono do 67 Armii, a wcześniejsze kierownictwo 67 Armii zostało rozwiązane.
W okresie od stycznia do marca 1944 armia brała udział w ofensywnej operacji leningradzko-nowogrodzkiej, a następnie, w ramach 3 Frontu Bałtyckiego (od drugiej połowy kwietnia 1944), uczestniczyła w operacjach ofensywnych w rejonach pskowsko-ostrowskim, tartuskim oraz ryskim. Od 16 października 1944 w składzie Frontu Leningradzkiego broniła wybrzeży Zatoki Ryskiej.
Dowódcy armii
- gen. mjr/gen. por. Michaił Duchanow (październik 1942 – grudzień 1943);
- gen. por. Władimir Swiridow (grudzień 1943 – marzec 1944);
- gen. por. Władimir Romanowski (marzec 1944 – luty 1945);
- gen. por. Siergiej Roginskij (luty – marzec 1945);
- gen. por. Nikołaj Simoniak (marzec – maj 1945).
Przypisy
Bibliografia
Kazimierz Sobczak (red.): Encyklopedia II wojny światowej. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1975.