667 Wschodni Batalion Strzelecki „Szeloń”
(niem. Ost-Bataillon 667, ros. Восточный егерский 667-й батальон „Шелонь”) – to kolaboracyjny oddział wojskowy składający się z Rosjan, który działał w czasie II wojny światowej.
Historia
Formowanie batalionu miało miejsce od lutego 1942 roku w wioskach Dno, Skugry oraz Niechotowo, usytuowanych nad rzeką Szeloń, będącej dopływem jeziora Ilmen. Oddział ten tworzyli sowieccy jeńcy wojenni oraz lokalni ochotnicy, w wieku od 19 do 37 lat. W skład batalionu wchodziło sześć kompanii, z których każda liczyła około 100 żołnierzy. Uzbrojenie batalionu stanowiły zarówno niemieckie, jak i zdobyczne sowieckie broń. Na czele oddziału stanął niemiecki oficer w stopniu majora.
Batalion prowadził działania antypartyzanckie, podczas których dokonywał masowych egzekucji na ludności rosyjskiej. Przykładem jest wydarzenie z 19 grudnia 1942 roku, kiedy to w wsiach Byczkowo i Poczinok żołnierze batalionu zamordowali co najmniej 253 mieszkańców. Od kwietnia 1943 roku dowództwo nad batalionem objął były kapitan Armii Czerwonej, Aleksandr I. Riss. W listopadzie 1943 roku Rosjanie zostali przeniesieni do okupowanej Danii, gdzie batalion włączono do 714 Pułku Grenadierów jako jego 3. batalion. Stacjonował on w Skagen, na południowej Jutlandii, pełniąc funkcje ochronne na wybrzeżu. Na początku 1945 roku batalion został przeniesiony do Niemiec, gdzie dołączył do jednego z pułków 2 Dywizji Sił Zbrojnych KONR.
Linki zewnętrzne
Krótka historia 667 Wschodniego Batalionu (jęz. niemiecki)