664 Batalion Wschodni (niem. Ost-Bataillon 664 Finn.) to kolaboracyjny oddział wojskowy, składający się z Ingrian, który działał podczas II wojny światowej.
W lutym 1942 roku, dowództwo Grupy Armii „Północ” utworzyło oddział zbrojny, nazwany Finnische Sicherungsgruppe 187, który składał się z mieszkańców sowieckiej Ingrii. Oddział ten obejmował 27, 28, 29 i 30 Hundertschaft, z których każda liczyła około 170 żołnierzy. Ich głównym zadaniem była ochrona linii kolejowych i mostów oraz zwalczanie rosnącej w siłę partyzantki w rejonie Leningradu i Nowogrodu. Żołnierze byli wyposażeni w zdobyczną broń sowiecką oraz broń niemiecką. W początkowym okresie większość podoficerów stanowili Niemcy, jednak z czasem proporcja ta uległa zmianie na korzyść Ingrian. Cała kadra oficerska była niemiecka. Po trzymiesięcznym szkoleniu wojskowym, oddział rozpoczął swoje działania bojowe, zmieniając nazwę na Ost-Bataillon 664 (Finnische). Ingrianie wykazali się w walkach z partyzantami, a 107 z nich otrzymało medale dla narodów wschodnich, znane jako „Tapferkeits- und Verdienst-Auszeichnung für die Ostvölker”, natomiast 17 żołnierzy zostało odznaczonych niemieckimi odznakami za rany. Pod koniec 1942 roku Niemcy oraz Finowie osiągnęli porozumienie dotyczące fińskich Ingrian z ZSRR, które umożliwiało im powrót do Finlandii. Obejmuje to także żołnierzy 664 Batalionu Wschodniego, mimo sprzeciwu dowództwa Grupy Armii „Północ”. Ingrianie przybyli do Finlandii w drugiej połowie 1943 roku.
Linki zewnętrzne: