65 dywizjon artylerii lekkiej (65 dal)
65 dywizjon artylerii lekkiej (65 dal) to jednostka artylerii lekkiej Wojska Polskiego w okresie II RP.
Jednostka ta nie była częścią pokojowej struktury armii. Powstała z inicjatywy 21 pułku artylerii lekkiej z Bielska. W planach przewidywano jej utworzenie do maja 1939 roku, jednak po tym terminie zrezygnowano z mobilizacji. W ramach mobilizacji sformowano natomiast 65 pułk artylerii lekkiej.
Formowanie i działania
65 dywizjon artylerii lekkiej miał zostać utworzony w zgodzie z mobilizacyjnym planem „W”, jako jednostka artylerii rezerwy Naczelnego Wodza, przez 21 pułk artylerii lekkiej w Bielsku.
W maju 1939 roku, po wdrożeniu zaktualizowanego planu mobilizacyjnego „W”, oddział w dokumentacji (tabeli mobilizacyjnej) zmienił nazwę na III dywizjon 65 pułku artylerii lekkiej.
Dywizjon został sformowany w dniach 24-26 sierpnia 1939 roku w ramach mobilizacji alarmowej, w grupie jednostek oznaczonych kolorem żółtym. Po zakończeniu mobilizacji, oddział został podporządkowany dowódcy 1 Brygady Górskiej Strzelców i w jej szeregach brał udział w kampanii wrześniowej. W skład 65 pułku artylerii lekkiej, zamiast III dywizjonu, włączono 64 dal.
Baterie dywizjonu były uzbrojone w dwanaście haubic kal. 100 mm wz. 1914/1919A.
Obsada personalna III/65 pal
- dowódca dywizjonu – kpt. Józef Podczaski
- dowódca 7 baterii – por. Kazimierz Szych
- dowódca 8 baterii – por. Jan Tomaszewski
- dowódca 9 baterii – ppor. Stanisław Szkuta
Uwagi
Bibliografia
Ryszard R. Rybka, Najlepsza broń. Plan mobilizacyjny „W” i jego ewolucja, Kamil K. Stepan, Warszawa: Oficyna Wydawnicza „Adiutor”, 2010, ISBN 978-83-86100-83-5, OCLC 674626774. Brak numerów stron w książce.
Władysław Steblik, Armia „Kraków” 1939, Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, Warszawa 1989, wyd. II, ISBN 83-11-07434-8.