627 Batalion Wschodni

627 Batalion Wschodni (niem. Ostbataillon 627) to jednostka wojskowa Wehrmachtu, składająca się z Tatarów nadwołżańskich w czasie II wojny światowej.

Historia

Batalion został utworzony w drugiej połowie listopada 1942 roku w centralnej części okupowanego ZSRR. Podlegał Grupie Armii „Środek”. Chociaż formalnie wchodził w skład Legionu Tatarów Nadwołżańskich, działał w rzeczywistości jako jednostka samodzielna. Jego struktura obejmowała sztab, kompanię piechoty, kompanię karabinów maszynowych oraz szwadron konny. Liczba żołnierzy wynosiła około 800-850, w tym około 50 Niemców. Dowództwo nad batalionem objął porucznik Raunecker.

W styczniu 1943 roku batalion został wysłany do walki z partyzantami w rejonie Rosławia. W lutym uczestniczył w operacji antypartyzanckiej o kryptonimie „Klette II”. W marcu jednostka została przeniesiona na zachód od drogi Smoleńsk-Rosław, a nowym dowódcą został rotmistrz Sörensen. Od marca w skład batalionu wchodził również pluton pancerny, wyposażony w 6 zdobycznych czołgów T-26. W dniu 7 maja do oddziału dołączono czwartą kompanię piechoty z 826 Batalionu Obrony Krajowej.

W sierpniu batalion przeniósł się do rejonu Krzyczewia na Białorusi, a pod koniec miesiąca został podporządkowany 631 Pułkowi Bezpieczeństwa. W październiku jednostka została przetransportowana w okolice Saint-Malo w okupowanej północnej Francji, w ramach 7 Armii. Od 1 grudnia stacjonował w Plancoët i wchodził w skład 346 Dywizji Piechoty. 17 grudnia batalion przemianowano na 627 Wołgo-Tatarski Batalion Piechoty.

1 lipca 1944 roku wśród żołnierzy batalionu wybuchł bunt przeciwko niemieckiemu personelowi, w wyniku którego dowódca oddziału został ranny. Niemieckie siły stacjonujące w okolicy stłumiły bunt. Batalion został rozformowany, jednak 20 września został odtworzony pod pierwotną nazwą jako 627 Batalion Wschodni. Po wycofaniu się z Francji, na początku 1945 roku oddział znalazł się nad doliną Ren. Podlegał 15 Armii. Dalsze losy batalionu są nieznane, wiadomo jedynie, że żołnierze trafili do niewoli alianckiej, a Tatarzy nadwołżańscy zostali przekazani stronie sowieckiej.