619 Wschodni Batalion

619 Batalion Wschodni

619 Batalion Wschodni (niem. Ost-Bataillon 619, ros. 619-й восточный батальон) to kolaboracyjny oddział wojskowy Wehrmachtu, składający się z Rosjan, który działał podczas II wojny światowej.

Historia

Batalion został utworzony w grudniu 1942 roku we wsi Odrino, znajdującej się w zachodniej części obwodu orłowskiego. Oddział ten składał się z trzech kompani strzeleckich oraz jednej kompanii karabinów maszynowych. W jego skład weszli byli jeńcy wojenni z Armii Czerwonej oraz miejscowi ochotnicy. Do głównych zadań batalionu należała walka z partyzantką. Na początku marca 1943 roku liczba żołnierzy wynosiła około 140 Rosjan oraz 11 Niemców, ponieważ podczas ostatnich starć z partyzantami zniszczone zostały 1 i 2 Kompanie Batalionu, które były dowodzone przez niemieckiego oficera Wolfganga von Schrödera. Oddział dysponował karabinami ręcznymi oraz 6 lekkimi i 4 ciężkimi karabinami maszynowymi. Dwie pozostałe kompanie zostały przeniesione do Karaczowa, gdzie batalion otrzymał nowe uzupełnienia, co zwiększyło jego liczebność do około 340 żołnierzy. W czerwcu 1943 roku batalion został przekształcony w Ausbildungs-Bataillon 619, którego celem było szkolenie uzupełnień dla kolaboracyjnych oddziałów rosyjskich podporządkowanych 2 Armii Pancernej. Mimo tej reorganizacji nadal brał udział w działaniach antypartyzanckich. W listopadzie tego samego roku batalion został rozformowany.