618 Batalion Wschodni

618 Batalion Wschodni (niem. Ost-Bataillon 618, ros. 618-й восточный батальон) to kolaboracyjny oddział wojskowy Wehrmachtu, który składał się z Rosjan podczas II wojny światowej.

Historia

Na przełomie lat 1942 i 1943 w okupowanym Trubczewsku, z inicjatywy rtm. Wuppermana, powstał Batalion Straży Ludowej. Na jego czele stanął porucznik Herbert, a jego zastępcą został P. N. Konowałow. Wkrótce batalion, znany jako 4 Batalion, stał się częścią Ochotniczego Pułku „Desna”. W skład jednostki wchodziły trzy kompanie strzeleckie oraz jedna kompania karabinów maszynowych. Główną część oddziału stanowili członkowie lokalnego samorządu rosyjskiego oraz policji pomocniczej. W późniejszym czasie batalion został wzmocniony przez byłych jeńców wojennych z Armii Czerwonej.

Na początku 1943 roku jednostka została przemianowana na 618 Batalion Wschodni. Batalion podlegał Grupie Bojowej „Jolasse”, a w I połowie maja tego samego roku przeszedł pod dowództwo Grupy Bojowej „Wagner”. W II połowie maja batalion został przypisany do XXXXVII Korpusu Pancernemu, a od początku czerwca do 532 Obszaru Tyłowego, natomiast od połowy sierpnia do 9 Armii. W listopadzie 1943 roku batalion przeniesiono do okupowanej północnej Francji, gdzie w kwietniu 1944 r. został włączony do 15 Armii. Stacjonował w rejonie Valenciennes, a następnie w Calais. Po lądowaniu wojsk alianckich w Normandii na początku czerwca tego roku, batalion poniósł znaczące straty w sierpniu. Pozostałości oddziału w listopadzie zostały przeniesione na poligon w Münsingen, gdzie weszły w skład nowo formowanej 1 Dywizji Piechoty Sił Zbrojnych Komitetu Wyzwolenia Narodów Rosji.