615 Dywizja do Zadań Specjalnych (615 Dywizja Specjalna) (niem. Division z.b.V. 615) – jedna z niemieckich dywizji funkcjonujących w czasie II wojny światowej.
Historia
Dywizja została sformowana 4 lutego 1945 roku w Poczdamie, aby nadzorować mniejsze oddziały oraz bataliony alarmowe, które były tworzone ad hoc w obszarze operacyjnym 4 Armii Pancernej Grupy Armii „Środek”. W kwietniu 1945 roku dysponowała 7 tysiącami żołnierzy i oficerów, 30 działami, 50 moździerzami, a także znaczną ilością ciężkiej broni maszynowej oraz ręczną bronią przeciwpancerną.
Udział w walkach
Dywizja uczestniczyła w walkach na froncie wschodnim, będąc częścią Grupy Armii Środek. Na początku marca 1945 roku wchodziła w skład Korpusu Pancernego „Großdeutschland”. Obsadywała linię rzeki Nysy Łużyckiej w obszarach leśnych Muskauer Forst. Stawiała opór oddziałom 2 Armii Wojska Polskiego, a w kwietniu 1945 roku brała udział w obronie Zgorzelca (Görlitz) oraz w rejonie gór Rudawskich (Erzgebirge). W dalszym ciągu stawiała opór w okolicach Drezna. Na końcu wojny, jej żołnierze zostali wzięci do niewoli przez Sowietów.
Dowódca
Gen. mjr rezerwy Gerd-Paul von Belov (zmarł w sowieckiej niewoli w 1953 roku).
Skład w lutym 1945 roku
- 687 Brygada Saperów
- 93 batalion fortecznych karabinów maszynowych
- 94 batalion fortecznych karabinów maszynowych
- 3096 batalion fortecznych karabinów maszynowych
- 1 batalion 500 pułku marszowego
- dwa bataliony ozdrowieńców (ogłuchłych oraz tzw. „żołądkowców”)
Bibliografia
Samuel W. Mitcham jr. Niemieckie Siły Zbrojne t. 2. Dywizje strzeleckie i lekkie. Ordere de Bataille, wyd. Bellona, Warszawa 2010; ISBN 978-83-11-11655-9