61 Pułk Artylerii Przeciwlotniczej
61 Pułk Artylerii Przeciwlotniczej to jednostka artylerii przeciwlotniczej ludowego Wojska Polskiego.
Oddział został sformowany w Konstantynowie koło Lublina na mocy rozkazu Naczelnego Dowództwa Wojska Polskiego nr 8 z dnia 20 sierpnia 1944, jako pułk przeciwlotniczy małego kalibru.
Przysięgę żołnierze pułku złożyli 25 października 1944 w Lublinie.
W wrześniu 1945 macierzysta 3 Dywizja Artylerii Przeciwlotniczej (w skład której wchodził 61 pułk) została przekształcona w 86 Pułk Artylerii Przeciwlotniczej.
Na mocy rozkazu Nr 025/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 30 września 1967 65 Pułk Artylerii Przeciwlotniczej przyjął tradycje i nazwę 61 Pułku Artylerii Przeciwlotniczej.
Dowódca
mjr Prokofiew
mjr Mikołaj Mołodcow
Skład etatowy
Dowództwo i sztab
- 4 x bateria artylerii przeciwlotniczej
- kompania wielkokalibrowych karabinów maszynowych
- pluton sztabowy
- pluton amunicyjny
- kwatermistrzostwo
Łączna liczba żołnierzy: 520
Sprzęt:
- 37 mm armaty przeciwlotnicze – 24
- 12,7 mm przeciwlotnicze karabiny maszynowe – 16
- samochody – 69
Działania bojowe
Pułk wchodził w skład 3 Dywizji Artylerii Przeciwlotniczej z 2 Armii WP.
Osłaniał forsowanie Nysy Łużyckiej oraz brał udział w walkach pod Górką, gdzie ogniem na wprost torował drogę piechocie. Toczył bitwy pod Budziszynem i Neudorf.
Szlak bojowy zakończył 9 maja 1945 pod Neustadt.
Przypisy
Bibliografia
Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945-1960 : skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń; Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-88089-67-6.
Kazimierz Sobczak (red.): Encyklopedia II wojny światowej. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1975.
Władysław Ways: Regularne jednostki ludowego Wojska Polskiego. Formowanie, działania bojowe, organizacja i uzbrojenie, metryki jednostek artylerii. Krótki informator historyczny o Wojsku Polskim w latach II wojny światowej. Cz. II. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1967.