61 Radomski Korpus Strzelecki
61 Radomski Korpus Strzelecki (ros. 61-й стрелковый корпус) to wyższa jednostka taktyczna piechoty Armii Czerwonej, która działała w czasie II wojny światowej.
Formowanie i działania bojowe
61 Korpus Strzelecki został utworzony w 1941 roku. Jego ścieżka bojowa w walce przeciwko armii niemieckiej wiodła z rejonu Wiaźmy przez Lenino, Łuck, Lublin, Puławy, Radom, Łódź, Środę Wielkopolską oraz Frankfurt nad Odrą, a zakończyła się na wschód od Magdeburga.
W trakcie ofensywy styczniowej Armii Czerwonej, żołnierze 61 KS zdobyli Radom 16 stycznia 1945 roku. Podczas walk na ziemiach polskich oraz w operacji berlińskiej, która miała miejsce na terytorium III Rzeszy, 61 KS był częścią 69 Armii.
Za wykazane męstwo oraz odwagę podczas walk o Radom, jednostka została uhonorowana nazwą: 61 Radomski Korpus Strzelecki.
Dowódcy korpusu
gen. mjr Fiodor Bakunin (04.01.1940 – 23.11.1941)
gen. por. Iwan Grigorjewski (29.05.1944 – 09.05.1945)
Struktura organizacyjna
Skład na dzień 22 czerwca 1941:
- 110 Dywizja Piechoty,
- 144 Dywizja Piechoty,
- 172 Dywizja Piechoty.
Skład na dzień 1 czerwca 1944:
- 134 Dywizja Piechoty,
- 247 Dywizja Piechoty,
- 274 Dywizja Piechoty.
Skład na dzień 16 kwietnia 1945:
- 134 Dywizja Piechoty,
- 246 Dywizja Piechoty,
- 247 Dywizja Piechoty.
Przypisy
Bibliografia
Karl Bahm: Berlin 1945. Warszawa: 2015. ISBN 978-83-11-13571-0.
Bolesław Dolata: Wyzwolenie Polski 1944-1945. Warszawa: 1971.
Bolesław Dolata, Tadeusz Jurga: Walki zbrojne na ziemiach polskich 1939-1945. Warszawa: 1977.
F.D. Worobjow, I.W. Parotkin, A.N. Szymanski: Ostatni szturm (operacja berlińska 1945 r.). Warszawa: 1971.