61 Dywizjon Rakietowy Obrony Powietrznej
61 dywizjon rakietowy Obrony Powietrznej (61 dr OP) to samodzielny pododdział Wojsk Obrony Przeciwlotniczej Sił Powietrznych.
Jednostka miała swoją siedzibę w Sochaczewie i podlegała dowódcy 3 Warszawskiej Brygady Rakietowej OP. Została rozformowana 31 grudnia 2011 roku.
Historia
Oddział został utworzony na podstawie rozkazu dowódcy 1 Korpusu Obrony Powietrznej Kraju nr 043 z dnia 31 marca 1970 roku, a jego formowanie miało miejsce w miejscowości Małocice, na bazie rozformowanego 64 pułku artylerii OPK.
Dywizjon został zaopatrzony w przeciwlotnicze zestawy rakietowe małego zasięgu typu S-125 Newa, które już w czerwcu 1971 roku przeprowadziły pierwsze strzelania bojowe na poligonie w ZSRR. Następne strzelania miały miejsce w latach 1974, 1978, 1983 oraz 1990.
W 1999 roku dywizjon został przeniesiony z Małocic do Sochaczewa.
Zgodnie z decyzją Ministra Obrony Narodowej nr 639/MON z dnia 31 grudnia 2007 roku, ustalono coroczne święto dywizjonu na dzień 31 marca.
Na podstawie decyzji MON nr Z-5/Org./P1 z dnia 28 stycznia 2011 roku oraz rozkazu wykonawczego Dowódcy Sił Powietrznych nr PF-95 z dnia 31 marca 2011 roku, jednostka została rozformowana 31 grudnia 2011 roku.
Dowódcy dywizjonu
- 1970-1974 – mjr Jan Pokorski
- 1974-1979 – ppłk Stefan Szymanowski
- 1980-1988 – ppłk Wiesław Styczyński
- 1988-1992 – ppłk Krzysztof Olszewski
- 1992-1997 – mjr Maciej Pikuła
- 11 marca 1997 – 9 lutego 1998 – mjr Aleksander Zarański
- 1998-2001 – ppłk Andrzej Stopczyński
- 2001 – 17 października 2011 – ppłk Mirosław Grzybowski
- 17 października 2011 – 31 grudnia 2011 – kpt. Włodzimierz Fabjańczyk (cz.p.o.)
Przypisy
Bibliografia
61. Dywizjon Rakietowy Obrony Powietrznej – JW 2367 (1970 – 2011)