61 Armia
(ros. 61-я армия) – jednostka operacyjna Armii Czerwonej.
Formowanie i walki
61 Armia była częścią Frontu Briańskiego, a jej dowództwo sprawował gen. lejtn. Markian Popow. Później przewodził jej gen. płk Paweł Biełow, a jednostka weszła w skład 1 Frontu Białoruskiego. Szefem sztabu był gen. lejtn. Aleksandr Pulko-Dmitriew. W styczniu 1945 roku, w ramach operacji wiślańsko-odrzańskiej, 61 Armia, działając z przyczółka warecko-magnuszewskiego, oraz 47 Armia, nacierająca z kierunku Modlina, zaatakowały w stronę Błonia, oskrzydlając Warszawę z północnego i południowego zachodu, co doprowadziło do powstania tzw. kotła warszawskiego. W jego obrębie znalazła się niemiecka 9 Armia. Obszar Szczecina 61 Armia osiągnęła 4 marca 1945 roku. Wspólnie z 2 Armią Pancerną Gwardii brała udział w bitwie o Stargard Szczeciński. W trakcie walk o miasto armia niemiecka straciła około 4 tys. żołnierzy.
Dowództwo armii
Dowódcy:
- gen. lejtn. Markian Popow
- gen. płk Paweł Biełow
Członek Rady Wojennej:
- gen. mjr Dmitrij Dubrowskij
Szef sztabu:
- gen. por. Aleksandr Pulko-Dmitriew
Struktura organizacyjna
w 1945 roku:
- 9 Gwardyjski Korpus Strzelecki – gen. lejt. Grigorij Chaljuzin
- 80 Korpus Armijny – gen. mjr Wiktor Wierżbickij
- 89 Korpus Armijny – gen. mjr Michaił Sijazow
Przypisy
Bibliografia
Bolesław Dolata: Wyzwolenie Polski 1944-1945. Warszawa: 1971.
Michał Kazakow: Nad mapą minionych bitew. Warszawa: 1967.
Tadeusz Sawicki: Wyrok na miasto. Berlin i Moskwa wobec Powstania Warszawskiego. Warszawa: 2014.
Kazimierz Sobczak (red.): Encyklopedia II wojny światowej. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1975.
Mała Encyklopedia Wojskowa MON 1967,
Greczko A. A., Siły zbrojne państwa radzieckiego, Warszawa 1975.