6 Pułk Piechoty – jednostka piechoty Armii Księstwa Warszawskiego.
Formowanie i zmiany organizacyjne
Pułk został sformowany w 1806 roku w Dobrcu koło Kalisza. Na koniec 1809 roku jego stan osobowy wynosił 2673 żołnierzy. Zgodnie z etatem z 1810 roku, pułk składał się z 27-osobowego sztabu oraz trzech batalionów piechoty, złożonych z 6 kompanii każdy. Sztaby batalionów miały liczyć po 4 osoby, a każda kompania składała się z 136 żołnierzy. Łącznie w pułku powinno służyć 2487 żołnierzy, jednak rzeczywisty stan był nieco niższy.
Zgodnie z rozkazem Napoleona z 17 maja 1811 roku, na obszarze Księstwa Warszawskiego utworzono trzy dywizje, a 6 Pułk Piechoty włączono do składu 2 Dywizji.
W czasie przygotowań do inwazji na Rosję w 1812 roku, pułk został włączony w struktury 17 Dywizji dowodzonej przez Jana Henryka Dąbrowskiego, w ramach V Korpusu Wielkiej Armii pod dowództwem księcia Józefa Poniatowskiego.
Po abdykacji Napoleona, car Aleksander I zgodził się na repatriację polskich oddziałów do kraju, które miały stanowić podstawę do utworzenia Wojska Polskiego pod dowództwem wielkiego księcia Konstantego. 13 czerwca 1814 roku pułkowi wyznaczono miejsce koncentracji w Siedlcach.
Żołnierze pułku
Pułkiem dowodzili:
- płk Maciej Sobolewski,
- płk Ignacy Zieliński,
- płk Jan Kanty Julian Sierawski (od 19 stycznia 1809).
Bitwy i potyczki
- Raszyn (19 kwietnia 1809)
- Radzymin (25 kwietnia 1809)
- Góra (3 i 30 maja 1809)
- Sandomierz (1812)
- Sandomierz (13 i 17 maja 1809)
- Zamość (20 maja 1809)
- Wrzawa (12 czerwca 1809)
- Obrona Sandomierza, Borysów (21 listopada 1812)
- Hrubieszów (4 grudnia 1812)
- Obrona Zamościa (1813)
Mundur
Rozporządzenie dotyczące ubioru z 3 września 1810 roku nie doprowadziło do pełnego ujednolicenia mundurów piechoty. Wiele pułków znacząco różniło się od regulaminowych ustaleń.
W 6 Pułku Piechoty mundur stanowiły bermyce grenadierów bez daszka, blachy i granatu, z kordony pąsowymi.
Chorągiew
Chorągiew 6 Pułku Piechoty z 1807 roku
Na bławacie z jedwabnej tkaniny karmazynowej o wymiarach 50 cm x 54 cm znajdował się orzeł polski, haftowany białym jedwabiem. Korona, dziób, berło i jabłko haftowano żółtymi nićmi. Na bławacie znajdował się również haftowany napis: „PUŁK SZUSTY”. Wokół frędzle z żółtego jedwabiu.
Muzeum Czartoryskich w Krakowie.
Uwagi
Przypisy
Bibliografia
Szymon Askenazy, Bronisław Gembarzewski: Wojsko Polskie: Księstwo Warszawskie 1807–1814. Poznań: Wydawnictwo Kurpisz, 2003. ISBN 83-88841-47-5.
Bronisław Gembarzewski: Rodowody pułków polskich i oddziałów równorzędnych od r. 1717 do r. 1831. Warszawa: Towarzystwo Wiedzy Wojskowej, 1925.
Bronisław Gembarzewski: Żołnierz polski. Ubiór, uzbrojenie i oporządzenie od wieku XI do roku 1960. T.3 od 1797 do 1814 roku. Warszawa: 1964.
Jan Wimmer: Historia piechoty polskiej do roku 1864. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1978.
Gabriel Zych: Armia Księstwa Warszawskiego 1807–1812. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1961.
