6 Połączone Taktyczne Siły Powietrzne
6 Połączone Taktyczne Siły Powietrzne to związek operacyjny sił lotniczych Paktu Północnoatlantyckiego z czasów zimnej wojny.
Charakterystyka
Głównym celem 6 Połączonych Taktycznych Sił Powietrznych było wsparcie działań wojsk lądowych na południowej flance oraz sił morskich w południowo-wschodniej i wschodniej części Morza Śródziemnego. Związek ten podlegał Dowództwu Połączonych Sił Powietrznych Europy Południowej AIRSOUTH, z siedzibą w Neapolu.
W skład 6 PTSP wchodziły siły powietrzne Grecji oraz Turcji.
Turckie siły powietrzne dysponowały około 450 samolotami bojowymi, w tym 40 nosicielami broni jądrowej. Wśród tureckich samolotów uderzeniowych znajdowały się głównie modele F-5A, F-100D, F-4E oraz F-104G. Lotnictwo myśliwskie składało się z maszyn F-104S oraz F-5A/B, natomiast lotnictwo rozpoznawcze obejmowało RF-5A i RF-4E. W zakresie transportu, Turcja dysponowała ponad 120 samolotami i śmigłowcami transportowymi. Dodatkowo, w ramach 6 PTSP, Turcja przekazała 72 baterie rakiet przeciwlotniczych Nike Hercules.
Grecja, w zakresie lotnictwa uderzeniowego, posiadała około 160 samolotów takich jak A-7H Corsair II, F-104G, F-5A oraz F-5B. W obszarze myśliwców, Grecja dysponowała samolotami F-4E Phantom oraz Mirage F-1CG, a w lotnictwie rozpoznawczo-uderzeniowym znajdowały się RF-84F, RF-4E oraz RF-5A. Ponadto, w ramach 6 PTSP, Grecja wydzieliła trzy eskadry wielozadaniowych śmigłowców bojowych oraz dywizjon rakiet przeciwlotniczych Nike Hercules i Nike Ajax.
Przypisy
Bibliografia
Stanisław Zarychta: Broń jądrowa w kształtowaniu bezpieczeństwa 1945–2015. Warszawa: Bellona SA, 2016. ISBN 978-83-11-14235-0.
Stanisław Zarychta: Struktury militarne NATO 1949–2013. Warszawa: Bellona SA, 2013. ISBN 978-83-11-13021-0.