6 Dywizjon Artylerii Przeciwlotniczej (6 daplot) był pododdziałem artylerii przeciwlotniczej w Wojsku Polskim w okresie II Rzeczypospolitej.
Jednostka miała swoją siedzibę w garnizonie Lwów, w tzw. „Koszarach Czerwonego Klasztoru” przy ulicy Teatyńskiej.
3 grudnia 1932 roku odbyła się ceremonia otwarcia świetlicy żołnierskiej dywizjonu. Uroczystego aktu przekazania świetlicy dokonał prezes Polskiego Białego Krzyża, inżynier Moszoro. Świetlica została przekazana kołu świetlicowemu 6 daplot, którego przewodniczącą została pani Emilia Kruszyńska, żona dowódcy dywizjonu, majora inżyniera Tadeusza Kruszyńskiego. W uroczystości uczestniczyli między innymi dowódca Okręgu Korpusu Nr VI, generał brygady Bolesław Popowicz z małżonką, wiceprezydent Lwowa oraz poseł na Sejm, doktor Stanisław Stroński, a także starosta grodzki, doktor Romuald Klimów. Świetlica wyposażona była w salę teatralną.
Mobilizacja
6 Dywizjon Artylerii Przeciwlotniczej był jednostką mobilizującą. W 1939 roku, zgodnie z planem mobilizacyjnym „W”, dywizjon w czasie mobilizacji niejawnej (alarmowej) sformował sześć oddziałów organicznej artylerii przeciwlotniczej dla dużych jednostek piechoty i kawalerii:
- bateria motorowa artylerii plot. 40 mm typ A nr 5 dla 5 Dywizji Piechoty,
- bateria motorowa artylerii plot. 40 mm typ A nr 11 dla 11 Dywizji Piechoty,
- bateria motorowa artylerii plot. 40 mm typ A nr 12 dla 12 Dywizji Piechoty,
- bateria motorowa artylerii plot. 40 mm typ A nr 71 dla 10 Brygady Kawalerii,
- bateria motorowa artylerii plot. 40 mm typ B nr 86 dla Podolskiej Brygady Kawalerii,
- bateria motorowa artylerii plot. 40 mm typ B nr 93 dla Kresowej Brygady Kawalerii.
Żołnierze dywizjonu
Żołnierze dywizjonu – ofiary zbrodni katyńskiej
Biogramy zamordowanych można znaleźć na stronie internetowej Muzeum Katyńskiego.
Symbole dywizjonu
Sztandar
5 maja 1938 roku Minister Spraw Wojskowych zatwierdził wzór sztandaru 6 daplot.
22 listopada 1938 roku we Lwowie Minister Spraw Wojskowych, generał dyw. Tadeusz Kasprzycki, wręczył sztandar dowódcy dywizjonu, pułkownikowi Ireneuszowi Kobielskiemu. Ceremonię poprzedziła msza, którą celebrował biskup polowy Józef Gawlina, dokonując poświęcenia sztandaru.
Sztandar obecnie znajduje się w Instytucie gen. Sikorskiego w Londynie.
Opis sztandaru
Na prawej stronie płatu sztandaru umieszczono w rogach numer dywizjonu według wzoru ustalonego w „Dzienniku Rozkazów Ministerstwa Spraw Wojskowych” nr 6 z 1937 roku, poz. 77.
Na lewej stronie płatu sztandaru znajdują się na tarczach w poszczególnych rogach:
- w prawym górnym – wizerunek Matki Boskiej Ostrobramskiej,
- w prawym dolnym – godło miasta Lwowa,
- w lewym górnym – wizerunek św. Barbary, patronki artylerzystów,
- w lewym dolnym – odznaka pamiątkowa 6 dywizjonu artylerii przeciwlotniczej.
Na dolnym ramieniu Krzyża Kawalerskiego wyhaftowany jest napis „Lwów 22 X 1924”, upamiętniający datę i miejsce powstania 6 samodzielnej baterii artylerii przeciwlotniczej.
Odznaka pamiątkowa
13 sierpnia 1932 roku Minister Spraw Wojskowych zatwierdził wzór oraz regulamin odznaki pamiątkowej artylerii przeciwlotniczej.
Uwagi
Przypisy
Bibliografia
Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2018-03-22].
Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
Witold Barancewicz: Sprawozdanie z przebiegu działań wojennych baterii motorowej artylerii przeciwlotniczej nr 20 w czasie od 24 sierpnia do 22 września 1939 roku. W: Polska obrona przeciwlotnicza 1939. T. 3. Centralne Archiwum Wojskowe, 2013, seria: Wojskowe teki archiwalne. ISBN 978-83-63374-19-8.
Zbigniew Moszumański. Sztandary i odznaki jednostek przeciwlotniczych do roku 1939. „Przegląd Wojsk Lądowych”. 9 (447), 1996. Warszawa: Wydawnictwo Czasopisma Wojskowe. ISSN 0478-6688.
Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Najlepsza broń. Plan mobilizacyjny „W” i jego ewolucja. Warszawa: Oficyna Wydawnicza „Adiutor”, 2010. ISBN 978-83-86100-83-5.
Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939 roku. T. 29. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego. Biblioteka Jagiellońska, 2006. ISBN 83-7188-899-6.
Kazimierz Satora: Opowieści wrześniowych sztandarów. Warszawa: Instytut Wydawniczy „Pax”, 1990. ISBN 83-211-1104-1.
Zdzisław Sawicki, Adam Wielechowski: Odznaki Wojska Polskiego 1918-1945: Katalog Zbioru Falerystycznego: Wojsko Polskie 1918-1939: Polskie Siły Zbrojne Na Zachodzie. Warszawa: Pantera Books, 2007. ISBN 83-204-3299-5.