6 Dywizjon Artylerii Pancernej

6 Dywizjon Artylerii Pancernej

6 Dywizjon Artylerii Pancernej to samodzielny pododdział broni pancernej ludowego Wojska Polskiego.

Jednostka została sformowana na podstawie rozkazu dowódcy Armii Polskiej w ZSRR nr 0130 z dnia 5 lipca 1944 roku. Działa samobieżne SU-76 zostały wprowadzone do dywizjonu 1 lutego 1945 roku w Rembertowie.

Żołnierze dywizjonu złożyli przysięgę w Trzebieszowie 22 października 1944 roku.

Działania bojowe

Dywizjon uczestniczył w działaniach bojowych jako część 5 Saskiej Dywizji Piechoty, w składzie 2 Armii Wojska Polskiego.

Na koniec wojny jednostka nie dysponowała żadnym działem samobieżnym SU-76.

Skład etatowy

Dowództwo dywizjonu obejmowało:

• pluton dowodzenia,
• 3 baterie dział samobieżnych,
• 4 działony,
• drużyny: zaopatrzenia bojowego, remontowa, gospodarcza oraz punkt sanitarny.

Łącznie w dywizjonie było:

• żołnierzy – 165 (w tym: oficerów – 51, podoficerów – 73, kanonierów – 41),
• sprzęt:
• działa samobieżne SU-76 – 13,
• samochód pancerny BA-64 – 1,
• samochody – 19,
• motocykle – 4.

Uwagi

Przypisy

Bibliografia

Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945-1960: skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń; Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-88089-67-6.

Stanisław Komornicki: Wojsko Polskie: krótki informator historyczny o Wojsku Polskim w latach II wojny światowej. 3, Regularne jednostki ludowego Wojska Polskiego: formowanie, działania bojowe, organizacja, uzbrojenie, metryki jednostek kawalerii, wojsk pancernych i zmotoryzowanych. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1987. ISBN 83-11-07419-4.

Janusz Magnuski: Wozy bojowe LWP: 1943-1983. Warszawa: Wydaw. Min. Obrony Narodowej, 1985. ISBN 83-11-06990-5. Brak numerów stron w książce.