6 Dywizja Strzelców
6 Dywizja Strzelców to związek taktyczny piechoty Armii Czerwonej, który działał w czasie wojny domowej w Rosji oraz w czasie wojny polsko-bolszewickiej.
Formowanie i walki
Dywizja została sformowana wiosną 1918 roku jako 3 Piotrogrodzka Dywizja Piechoty.
4 lipca 1920 roku dywizja otrzymała rozkaz sforsowania rzeki Czernicy i prowadzenia natarcia pomiędzy jeziorami Mieżusioł a Miadzieł, w ogólnym kierunku na Dokszyce i Parafjanowo.
22 lipca miało miejsce jedno z ataków wojsk sowieckich, w którym decydujące natarcie wykonała 6 Dywizja Strzelców na centrum I DL-B w Mostach. Próba sforsowania Niemna oraz zepchnięcia grodzieńskiego pułku z zajmowanych pozycji tego dnia zakończyła się niepowodzeniem. Również następnego dnia polski pułk skutecznie odpierał dalsze ataki 6 Dywizji Strzelców.
Na 1 sierpnia 1920 roku dywizja liczyła 5245 żołnierzy, w tym 3679 piechoty. W jej wyposażeniu znajdowało się 119 ciężkich karabinów maszynowych oraz 30 dział.
23 sierpnia, po skutecznym ataku polskiego 59 pułku piechoty na Łomżę, wielu żołnierzy 6 Dywizji Strzelców zostało wziętych do niewoli przez Polaków.
15 października dywizja została rozbita przez polską jazdę na północny wschód od Wilejki. W ręce Polaków wpadły 2 działa, 17 karabinów maszynowych, 13 kuchni polowych, a także tabory oraz kancelaria dywizyjna. Do polskiej niewoli trafiło także kilku bolszewickich dowódców pułkowych.
Przypisy
Bibliografia
Józef Moszczeński: Rosyjski plan bitwy nad Wisłą w 1920. W: Izabela Borańska-Chmielewska (projekt): Polskie zwycięstwo dla wolności Europy; księga pamiątkowa arma virumque cano; 100-lecie bitwy warszawskiej 1920. Warszawa: Wojskowy Instytut Wydawniczy; Centralna Biblioteka Wojskowa, 2020. ISBN 978-83-955800-5-5.
Grzegorz Łukomski, Bogusław Polak, Mieczysław Wrzosek: Wojna polsko-bolszewicka 1919-1920. Koszalin: Wyższa Szkoła Inżynierska w Koszalinie, 1990, seria: Monografie Instytutu Nauk Społecznych.
Janusz Odziemkowski: Leksykon wojny polsko – rosyjskiej 1919 – 1920. Warszawa: Oficyna Wydawnicza „Rytm”, 2004. ISBN 83-7399-096-8.
Bolesław Waligóra: Dzieje 85-go pułku Strzelców Wileńskich. Warszawa: Wojskowy Instytut Naukowo-Wydawniczy, 1928.
Wiesław Wysocki (red.): Szlakiem oręża polskiego; vademecum miejsc walk i budowli obronnych. T. 2, poza granicami współczesnej Polski. Warszawa: Wydawnictwo „Gamb”, 2005. ISBN 83-7399-050-X.