6 Ciężka Brygada Saperów to jednostka taktyczna wojsk inżynieryjno-saperskich ludowego Wojska Polskiego.
Zarys historii
Brygada została sformowana w maju 1951 roku w Dęblinie, jako jednostka rezerwowa Naczelnego Dowództwa WP w razie wojny. Powstała w wyniku wdrożenia Planu zamierzeń organizacyjnych WP na lata 1951-1952, który miał na celu przyspieszenie rozbudowy wojska w obliczu narastającej sytuacji międzynarodowej po wybuchu wojny koreańskiej. W 1955 roku, po utworzeniu Układu Warszawskiego, brygada została przyporządkowana dowódcy Frontu Polskiego jako brygada frontowa. W październiku 1956 roku, w ramach redukcji jednostek Wojska Polskiego, 6 Ciężką Brygadę Saperów przekształcono w 6 Pułk Saperów, który został rozformowany kilka miesięcy później, w kwietniu 1957.
Struktura organizacyjna (1952)
W skład brygady wchodziły:
- Dowództwo i sztab
- dwa bataliony saperów – każdy składający się z trzech kompani saperów
- specjalny batalion saperów – zawierający dwie kompanie saperów oraz kompanię czołgów specjalnych (z trałami przeciwminowymi)
- batalion szkolny
- kompania techniczna
- kompania minowania
- kompania rozpoznawcza
- park przepraw
- plutony: łączności, samochodowy, transportowy oraz gospodarczy
W sumie w brygadzie znajdowało się 1222 żołnierzy (w tym 117 oficerów, 283 podoficerów oraz 822 szeregowych) oraz 35 pracowników cywilnych.
Sprzęt:
- park przeprawowy TMP – 1
- kuter BMK – 6
- półślizgowiec NKŁ – 3
- kafar składany RMK – 2
- czołg z trałem – 10
- koparka uniwersalna – 1
- samochody – 103
Zobacz też
Jednostki inżynieryjno-saperskie Wojska Polskiego
Przypisy
Bibliografia
Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945-1960: skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń; Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-88089-67-6. Brak numerów stron w książce.