5GL (język piątej generacji, ang. 5th-generation programming language) to skrócona forma języka czwartej generacji.
Pojęcie to po raz pierwszy wprowadził James Martin w 1982 roku w swojej książce Applications Development Without Programmers.
Historia
Podczas gdy języki programowania czwartej generacji są tworzone w celu realizacji konkretnych aplikacji, języki piątej generacji mają na celu umożliwienie komputerowi samodzielnego rozwiązania danego problemu, bez konieczności angażowania programisty. W tej sytuacji użytkownik skupia się jedynie na identyfikacji problemów do rozwiązania i spełnieniu określonych warunków, nie martwiąc się o sposób implementacji procedur czy algorytmów. Języki piątej generacji najczęściej znajdują zastosowanie w badaniach nad sztuczną inteligencją. Przykładami takich języków są OPS5 oraz Mercury, a także ICAD, który został stworzony na bazie Lisp. KL-ONE to kolejny przykład pokrewnej koncepcji, będący językiem ramowym.
W latach 80. języki piątej generacji postrzegano jako przyszłość programowania, a niektórzy eksperci przewidywali, że zastąpią one programowanie proceduralne, wprowadzając podejście oparte na ograniczeniach dla wszystkich zadań, które da się ująć w formie logicznych ograniczeń.
Języki piątej generacji
Główne
- Adelia Studio
- Clipper
- CA-Telon
- DataFlex
- FOCUS
- FoxPro
- LabVIEW
- LINC
- Omnis Studio SDK
- Panther
- PowerBuilder
- DEC RALLY
- SheerPower4GL (wyłącznie Microsoft Windows)
- SQLWindows
- Uniface
- Visual DataFlex (wyłącznie Microsoft Windows)
- WinDev
- XBase++
Przypisy