59 eskadra towarzysząca – pododdział lotnictwa Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej.
Symboliką eskadry była zielono-czarna mucha umieszczona na tle białego równoramiennego krzyża.
Formowanie i zmiany organizacyjne
Eskadra została utworzona na mocy rozkazu L.dz. 4359/tj. Departamentu Dowodzenia Ogólnego MSWojsk z dnia 19 lipca 1937 roku, w ramach IV dywizjonu towarzyszącego 5 pułku lotniczego w Lidzie. Kadra jednostki pochodziła z likwidowanych trzecich plutonów w 53 i 56 eskadrach towarzyszących. Pododdział był wyposażony w samoloty Lublin R-XIII C i D.
W sierpniu 1939 roku, w związku z ogłoszeniem mobilizacji alarmowej, eskadra została rozformowana, a jej personel został wcielony do 53 i 56 eskadry obserwacyjnej.
Personel eskadry
Dowódcy I/59 plutonu:
- por. obs. Eugeniusz Paszkowski (XI 1937 – VIII 1938)
- por. obs. Edmund Kwolek (VIII 1938 – III 1939)
- por. obs. Mieczysław Gorzeński (III – VIII 1939)
Dowódca II/59 plutonu:
kpt. obs. Zygmunt Natkański (XI 1937 – VIII 1939)
Piloci i obserwatorzy:
- por. obs. Jan Wiłkojć
- sierż. pil. Aleksander Szott
- kpr. pil. Stanisław Ginko († 18 VII 1939)
- kpr. pil. Kazimierz Kacper († 18 VII 1939)
Uwagi
Przypisy
Bibliografia
Izydor Koliński: Regularne jednostki ludowego Wojska Polskiego (lotnictwo). Formowanie, działania bojowe, organizacja i uzbrojenie, metryki jednostek lotniczych. Krótki informator historyczny o Wojsku Polskim w latach II wojny światowej. Cz. 9. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1978.
Jerzy Pawlak: Polskie eskadry w latach 1918-1939. Warszawa: Wydawnictwo Komunikacji i Łączności, 1989. ISBN 83-206-0760-4.
Jerzy Pawlak: Polskie eskadry w wojnie obronnej 1939. Warszawa: Wydawnictwo Komunikacji i Łączności, 1982. ISBN 83-206-0281-5.
Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik Oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.