58 Dywizja Piechoty (niem. 58. Infanterie-Division) to niemiecka formacja wojskowa, która brała udział w II wojnie światowej, uczestnicząc w agresji na Luksemburg i Francję, a także w ataku na Związek Radziecki.
Formowanie i szlak bojowy
Dywizję sformowano na podstawie rozkazu z 26 sierpnia 1939 roku, w ramach drugiej fali mobilizacyjnej przez Infanterie – Kommandeur 22 w Lüneburgu w X Okręgu Wojskowym.
W dniu 26 sierpnia 1939 rozpoczęto tworzenie pierwszej rezerwowej dywizji piechoty X Okręgu Wojskowego. Sztab dywizji oraz szwadrony oddziału rozpoznawczego były organizowane w Lüneburgu, podczas gdy 154. pułk piechoty formowano w Oldenburgu, Bremie i Delmenhorst. W Neumünster, Rendsburgu, Malente, Eutin i Schleswigu powstał 209. pułk piechoty, a w Buxtehude, Wandsbeku, Ahrensburgu, Stade i Oldenburgu zorganizowano 220. pułk piechoty. Oddziały artylerii 158. pułku artylerii tworzono w Rendsburgu, Verden i Oldenburgu. W Lubece powstały oddziały przeciwpancerne, łączności oraz sanitarny. Ostatecznie w Harburgu, Nienburgu i Lubece utworzono 158. batalion pionierów oraz inne pododdziały dywizyjne.
Kadra dywizji składała się w 20% z personelu aktywnych jednostek wojskowych X Okręgu Wojskowego, podczas gdy pozostała część to młodzi rekruci oraz starsi rezerwiści, którzy dawno nie mieli do czynienia z wojskowym szkoleniem.
Początkowe rozkazy przewidywały, że dywizja zostanie przetransportowana na wschód po zaledwie czterech dniach szkolenia. Niemniej jednak, szybkie postępy Blitzkriegu doprowadziły do zmiany planów i pododdziały pozostały w koszarach, gdzie poświęcono czas na ćwiczenia bojowe oraz marsze, które przekształciły oddziały w gotowe do walki.
W drugim tygodniu września dywizja otrzymała rozkaz załadunku, jednak cel podróży nie został ujawniony. Żołnierze dowiedzieli się, że kierują się ku zachodniej granicy na podstawie trasy przejazdu.
W miejscu rozładunku nad Mozelą oddziały dywizji spotkały się po raz pierwszy w komplecie. Oddział rozpoznawczy, dowodzony przez majora von Woedke, został przydzielony do 86 Dywizji Piechoty i wysłany do Saarburga w celu zabezpieczenia górnej części Mozeli. Pozostałe jednostki dywizji, po informacji o zajęciu Luksemburga przez wojska francuskie, wyruszyły w szybkim marszu w kierunku Trewiru i zajęły pozycje na Wale Zachodnim. Okazało się jednak, że informacja o zajęciu Luksemburga przez francuską armię była nieprawdziwa, co rozpoczęło okres względnego spokoju, który pododdziały dywizji wykorzystały na dalsze szkolenie oraz pomoc w budowie umocnień Wału Zachodniego w ramach Organizacji Todt.
Od 23 stycznia 1940 dywizję zaczęto luzować i przetransportowywać na poligon Ohrdruf w Turyngii. Ostatecznie mogło rozpocząć się gruntowne szkolenie rezerwistów i rekrutów według planu. Od 23 lutego zaczęto zwalniać żołnierzy, którzy uczestniczyli w pierwszej wojnie światowej.
Po intensywnym szkoleniu, które obejmowało również ostrą strzelaninę oraz wymianę kadry, dywizja była gotowa do działania. Od 11 marca 1940 rozpoczęto transport dywizji z poligonu na zachód, w rejon na wschód od Saary, zajmując kwatery w obszarze Saarburga. Dywizja zajmowała pozycje na odcinku od Perl do Orscholz, gdzie 209. pułk piechoty znajdował się na prawym skrzydle, 220. pułk piechoty w centrum, a 154. pułk piechoty na lewej flance. Natomiast 158. oddział rozpoznawczy otrzymał własny odcinek w ramach dywizji.
Od 22 czerwca 1941 dywizja brała udział w ataku na Związek Radziecki, w tym w oblężeniu Leningradu. Została wzięta do niewoli przez Armię Czerwoną w maju 1945 na Półwyspie Helskim.
Dowódcy dywizji
- gen. por. Ivan Haunert: 26 VIII 1939 – 4 IX 1941
- gen. por. Friedrich Altrichter: 4 IX 1941 – 1 IV 1942
- gen. por. Karl von Graffen: 2 IV 1942 – 1 V 1943
- gen. Wilhelm Berlin: 1 V 1943 – 7 VI 1943
- gen. por. Curt Siewert: 7 VI 1943 – 13 IV 1945
Struktura organizacyjna
Skład w sierpniu 1939:
- 154, 209 i 220 pułk piechoty
- 158 pułk artylerii
- 158 batalion pionierów
- 158 oddział rozpoznawczy
- 158 oddział przeciwpancerny
- 158 oddział łączności
- 158 polowy batalion zapasowy
Skład w lutym 1944:
- 154, 209 i 220 pułk piechoty
- 158 pułk artylerii
- 158 batalion pionierów
- 58 dywizyjny batalion fizylierów
- 158 oddział przeciwpancerny
- 158 oddział łączności
- 158 polowy batalion zapasowy
Przypisy
Bibliografia
- Samuel Mitcham: Niemieckie siły zbrojne 1939-1945. Wojska lądowe. Warszawa: 2009. ISBN 978-83-11-11596-5.
- Paul Carell, Operacja „Barbarossa”; Warszawa 2000; ISBN 831109199-4;
- PaulP. Carell, Spalona ziemia. Odwrót Wehrmachtu na Wschodzie, KazimierzK. Szarski (tłum.), Warszawa: „Bellona”, 2003, ISBN 83-11-09475-6, OCLC 749204110. Brak numerów stron w książce.
- Haupt Werner, Die deutchen Infanterie Division b.m.w i b.d.w; ISBN 3-89555-274-7;
- Haupt Werner, Army Group North. The Wehrmacht in Russia 1941 – 1945; b.m.w i b.m.r.; ISBN 0-7643-0182-9;
- Pohlman Hartwig, Wolchow 900 Tage Kampf um Lenigrad 1941 – 1944; Wiedeń 2003; ISBN 3-7909-0201-2;
- Schramm Percy Ernst, Kriegstagebuch des Oberkommandos der Wehrmacht 8 vol.; Bonn 2003; ISBN 3-8289-0525-0;
- Stahl Friedrich, Heereseinteilung 1939. Gliderung, Standorte und Kommandeure sämtlicher Einheiten des Friedensheeres am 3.1.1939 und die Kriegsliederung vom 1.9.1939; ISBN 978-3-89555-338-7, ISBN 3-89555-338-7;
- Zydowitz Kurt von, Die Geschichte der 58. Infanterie – Division 1939 – 1945; Kiel 1952;