57P/du Toit-Neujmin-Delporte

Kometa 57P/du Toit-Neujmin-Delporte to krótkookresowa kometa, która należy do rodziny Jowisza. Jej jądro uległo rozpadowi na 19 fragmentów podczas powrotu w okolice Słońca w 2002 roku.

Odkrycie

Odkrycie komety jest przypisane wielu osobom ze względu na trudności komunikacyjne w czasie II wojny światowej. Daniel du Toit odkrył ją 18 lipca 1941 roku w Boyden Station w Południowej Afryce. Informacja o tym odkryciu dotarła do Harvard College Observatory dopiero 27 lipca. W tym samym czasie Grigorij Nikołajewicz Nieujmin, pracujący w Obserwatorium Krymskim (wówczas ZSRR, obecnie Ukraina), odkrył nową kometę na płytce fotograficznej z 25 lipca podczas rutynowego przeszukiwania asteroid. Potwierdził swoje odkrycie 29 lipca, jednak depesza z informacją do Harvardu dotarła po 20 dniach. Ostatecznie, oficjalne ogłoszenie o odkryciu nowej komety miało miejsce 20 sierpnia 1941 roku. Wkrótce potem Eugène Joseph Delporte z Królewskiego Obserwatorium w Belgii również zauważył tę kometę 19 sierpnia i został dodany do grona odkrywców.

Kilkanaście dni później do Harvardu nadeszła wiadomość od Paula Ahnerta z Sonnebergu w Turyngii (Niemcy), który również dostrzegł kometę 22 lipca, jednak jego wkład w odkrycie został uznany zbyt późno.

W ten sposób, w nazwie komety znajdują się nazwiska trzech jej głównych odkrywców.

Orbita komety

Orbita komety 57P/du Toit-Neujmin-Delporte (dane odnoszą się do głównego fragmentu) ma kształt elipsy z mimośrodkiem wynoszącym 0,5. Jej peryhelium znajduje się w odległości 1,73 au od Słońca, natomiast aphelium – 5,18 au. Czas potrzebny na pełen obieg wokół Słońca wynosi 6,42 roku, a kąt nachylenia do ekliptyki to 2,85°.