57 Oddział Kozacki
57 Oddział Kozacki (niem. Kosaken-Abteilung 57, ros. 57-й казачий батальон) to wojskowa jednostka Wehrmachtu, złożona z Kozaków, która działała w czasie II wojny światowej.
Formowanie i działalność
Wiosną 1942 roku w ramach 213 Dywizji Ochronnej pod dowództwem generała René de l’Homme de Courbière, utworzono 213 Dywizjon Konny, składający się z Kozaków, którzy byli byłymi jeńcami wojennymi Armii Czerwonej. Na jego czele stanął porucznik Zwist. Jednostka ta składała się z czterech szwadronów i operowała na Ukrainie, prowadząc walki z partyzantami. W listopadzie 1942 roku oddział przeszedł pod dowództwo 57 Pułku Ochronnego i został przemianowany na III/57 Kozacki Dywizjon Konny.
W maju 1943 roku jednostka ta znajdowała się w tylnej strefie niemieckiej 2 Armii Pancernej Grupy Armii „Środek”. Liczyła wtedy około 900 żołnierzy, którzy byli wyposażeni w 6 działek ppanc. 45 mm, 18 moździerzy oraz 30 karabinów maszynowych. Początkowo operowała w rejonie Nowogródka, a latem przeniesiono ją do zachodniej części obwodu orłowskiego. W połowie 1944 roku oddział wycofał się na tereny Polski. Od początku sierpnia do końca września tego roku brał udział w walkach przeciwko powstaniu warszawskiemu, a jego liczebność zmniejszyła się do około 500 ludzi. Do końca wojny jednostka kontynuowała działania na froncie wschodnim. W marcu 1945 roku przekształcono ją na 57 Oddział Kozacki, który wchodził w skład 4 Armii Pancernej.
Linki zewnętrzne
Oddziały kozackie na służbie niemieckiej podczas II wojny światowej (jęz. rosyjski)
Bibliografia
- Siergiej I. Drobiazko, Andriej Karaszczuk, Восточные легионы и казачьи части в Вермахте, Moskwa 2000
- Rolf Michaelis, Russen in der Waffen-SS, Berlin 2002