567 Szwadron Rozpoznawczy Wschodnich Wojsk
567 Szwadron Rozpoznawczy Wschodnich Wojsk (ros. 567-й разведэскадрон восточных войск) był kolaboracyjnym oddziałem wojskowym kawalerii, składającym się z mieszkańców ZSRR w czasie II wojny światowej.
W sierpniu 1942 roku, gdy sztab niemieckiego LVI Korpusu Pancernego pod dowództwem gen. Ferdinanda Schaala znalazł się w okrążeniu w rejonie jeziora Ilmen, powstał tam 200-osobowy ochotniczy oddział wojskowy, złożony z byłych jeńców wojennych, czerwonoarmistów. Na polecenie szefa sztabu korpusu, płk. Haralda Freiherra von Elverfeldta, oddział został utworzony przez białego emigranta gruzińskiego, księcia Gieorgija N. Czawczawadze, który pełnił służbę w sztabie korpusu. Po wydostaniu się Niemców z okrążenia, oddział został przekształcony w szwadron kawalerii. G. N. Czawczawadze, mianowany rotmistrzem, nieoficjalnie nazwał go Armią Rosyjskiego Zjednoczonego Związku Ochotniczego. Ta nazwa miała charakter propagandowy, mający na celu zwerbowanie jak największej liczby ochotników. Szwadron został wzmocniony nowymi byłymi czerwonoarmistami oraz ochotnikami. Dodatkowo tworzono oddziały lokalnej samoobrony w pobliskich wsiach. Szwadron operował na północnym odcinku frontu wschodniego, wykonując głównie zadania zwiadowcze, ale brał również udział w ciężkich walkach frontowych pod Rżewem, Wołokołamskiem i Klinem. Jesienią 1944 roku resztki szwadronu zostały wycofane z frontu do Niemiec, gdzie w Münsingen weszły w skład nowo formowanej 1 Dywizji Sił Zbrojnych Komitetu Wyzwolenia Narodów Rosji. Utworzyły one 3 Szwadron Dywizjonu Rozpoznawczego Dywizji, na czele którego stanął rtm. G. N. Czawczawadze.
Bibliografia
Siergiej G. Czujew, Проклятые солдаты. Предатели на стороне III рейха, Moskwa 2004