56 Dywizja Piechoty
56 Dywizja Piechoty (niem. 56. Infanterie-Division) była niemiecką jednostką wojskową, która brała udział w II wojnie światowej. Uczestniczyła w agresji na Polskę, Belgię i Francję, a także w ataku na Związek Radziecki.
Historia
56 Dywizja Piechoty (56 DP) została utworzona na podstawie rozkazu z 26 sierpnia 1939 roku, w ramach drugiej fali mobilizacyjnej, w Dreźnie, w IV Okręgu Wojskowym. Podczas agresji na Polskę wchodziła w skład 14 Armii, zajmując się głównie eliminowaniem polskich maruderów oraz żołnierzy z rozbitych jednostek. W czasie kampanii francuskiej walczyła w Belgii, gdzie stoczyła walki z Brytyjskim Korpusem Ekspedycyjnym. W 1941 roku uczestniczyła w ataku na ZSRR, biorąc udział w starciach pod Kowlem, Kijowem i Briańskiem, w ramach Grupy Armii Środek. Pod Kowlem stoczyła walki z radzieckim 15 Korpusem Strzeleckim, dowodzonym przez płka Iwana Fiediuninskiego.
Dywizja pozostała na froncie do bitwy pod Kurskiem, kiedy to została czasowo rozwiązana 2 listopada 1943 roku. Sztab dywizyjny został przekształcony w sztab Grupy Korpuśnej D, a w skład tej grupy weszli żołnierze 56 DP, resztki 262 Dywizji Piechoty oraz 761 Brygady Grenadierów. Grupa Korpuśna D brała udział w walkach pod Smoleńskiem i Witebskiem, a latem 1944 roku została rozbita.
W 1944 roku, jesienią, 56 Dywizję reaktywowano z pozostałości Grupy Korpuśnej D i ponownie skierowano na front w ramach Grupy Armii Środek. Jednostka została ostatecznie zniszczona w marcu 1945 roku w kotle pod Heiligenbeil.
Dowódcy dywizji
- gen. Karl Kriebel 26 VIII 1939 – 24 VII 1940
- gen. Paul von Hase 1 VIII 1940 – 15 XI 1940
- gen. mjr Karl von Oven 15 XI 1940 – 24 I 1943
- gen. por. Otto Lüdecke 24 I 1943 – 15 VIII 1943
- gen. mjr Bernhard Pampel 1 VI 1944 – 5 VII 1944
- gen. por. Edmund Blaurock 5 VII 1944 – 24 III 1945
Struktura organizacyjna
Stan w sierpniu 1939:
- 171, 192 i 234 pułk piechoty
- 156 pułk artylerii
- I/42 pułk artylerii ciężkiej
- 156 batalion pionierów
- 156 oddział rozpoznawczy
- 156 oddział przeciwpancerny
- 156 oddział łączności
- 156 polowy batalion zapasowy
Stan we wrześniu 1944:
- 171, 192 i 234 pułk piechoty
- 156 pułk artylerii
- 156 batalion pionierów
- 56 batalion fizylierów
- 156 oddział przeciwpancerny
- 156 oddział łączności
- 156 polowy batalion zapasowy
Przypisy
Bibliografia
Victor Kamenir: Krwawy trójkąt. Zagłada Armii Czerwonej na Ukrainie 1941. Warszawa: 2010. ISBN 978-83-11-11871-3.
Samuel Mitcham: Niemieckie siły zbrojne 1939-1945. Wojska lądowe. Warszawa: 2009. ISBN 978-83-11-11596-5.
Carell Paul, Operacja „Barbarossa”; Warszawa 2000; ISBN 831109199-4;
Paul P. Carell, Spalona ziemia. Odwrót Wehrmachtu na Wschodzie, Kazimierz K. Szarski (tłum.), Warszawa: „Bellona”, 2003, ISBN 83-11-09475-6, OCLC 749204110 . Brak numerów stron w książce.
Dieckert, Großmann, Der Kampf um Ostpreussen. Der umfassende Dokumentarbericht über das Kriegsgeschehen in Ostpreußen, Stuttgart 1965; ISBN 3-87943-436-0;
Czesław C. Grzelak, Henryk H. Stańczyk, Kampania polska 1939 roku, Warszawa: Oficyna Wydawnicza „Rytm”, 2005, ISBN 83-7399-169-7, OCLC 830817444 . Brak numerów stron w książce.
Tadeusz T. Jurga, Obrona Polski 1939, Waldemar W. Strzałkowski (oprac.), Warszawa: „Pax”, 1990, ISBN 83-211-1096-7, OCLC 830078818 . Brak numerów stron w książce.
Haupt Werner, Die Schlachten der Heeresgruppe Süd. Aus der Sicht der Divisionen, b.m.w 2005; ISBN 3-7909-0248-9;
Haupt Werner, Die deutchen Infanterie Division, b.m.w i b.d.w; ISBN 3-89555-274-7;
Haupt Werner, Army Group Center. The Wehrmacht in Russia 1941 – 1945, b.m.w i b.m.r.;
Haupt Werner, Sturm auf Moskau 1941. Der Angriff. Der Schlacht. Der Ruckschlag, b.m.w i b.r.w;
Stahl Friedrich, Heereseinteilung 1939. Gliderung, Standorte und Kommandeure sämtlicher Einheiten des Friedensheeres am 3.1.1939 und die Kriegsliederung vom 1.9.1939; ISBN 978-3-89555-338-7, ISBN 3-89555-338-7;