55 Korpus Strzelecki
55 Korpus Strzelecki (ros. 55-й стрелковый корпус) to wyższy związek taktyczny w ramach Armii Czerwonej.
Formowania i walki
Pierwsze utworzenie 55 Korpusu Piechoty miało miejsce w 1939 roku, jednak już w 1940 roku na jego bazie powstał 2 Korpus Zmechanizowany.
Drugie formowanie 55 Korpusu Piechoty (55 KS) miało miejsce w 1941 roku. Dowództwo objął gen. Konstantin Korotiejew. Od 22 czerwca tego samego roku, 55 KS brał udział w obronie terytoriów Związku Radzieckiego, które były atakowane przez siły III Rzeszy i jej sojuszników. 55 KS został rozwiązany 22 września 1941 roku.
Trzecie, ostatnie formowanie 55 Korpusu Piechoty miało miejsce w 1943 roku. Szlak bojowy 55 KS prowadził z Krymu, przez Mariampol, Kolbuszową, Staszów, Siewierz, Chorzów, Opole, Nysę i Strzegom, aż do rejonu Jiczyna w Czechosłowacji.
Podczas walk na ziemiach polskich, 55 Korpusem Piechoty dowodził gen. por. Jurij Nowosielski. Korpus był częścią 21 Armii i brał udział w operacjach, które zakończyły się zdobyciem takich miejsc jak Niemodlin, Grodków oraz likwidacją niemieckich jednostek w rejonie Lgoty Bialskiej. Uczestniczył również w ataku na Nysę, która została zdobyta 24 marca 1945 roku.
Dowódcy korpusu
- gen. mjr Konstantin Korotiejew
- gen. por. Jurij Nowosielski (03.10.1944 – 11.05.1945)
Struktura organizacyjna
Skład 22 czerwca 1941 roku:
- 130 Dywizja Piechoty
- 169 Dywizja Piechoty
- 189 Dywizja Piechoty
Skład w styczniu 1945 roku:
- 225 Dywizja Piechoty
- 229 Dywizja Piechoty
- 285 Dywizja Piechoty
Przypisy
Bibliografia
Bolesław Dolata, Tadeusz Jurga: Walki zbrojne na ziemiach polskich 1939-1945. Warszawa: 1977.
Michał Fiszer, Jerzy Gruszczyński: Operacja Barbarossa 1941. Hitlera uderza na ZSRR. Poznań: 2009. ISBN 978-83-261-0286-8.
Henryk Stańczyk: Walec wojny w południowej Polsce 1944-1945. Oświęcim: 2014. ISBN 978-83-7889-126-0.