5,5 cm FlaK (VG2) Gerät 58 to niemieckie średnie automatyczne działko przeciwlotnicze, które stanowi rozwinięcie modelu 5 cm FlaK 41.
Historia
Działko 5,5 cm Gerät 58 zostało opracowane, podobnie jak 5 cm FlaK 41, w celu zaspokojenia zapotrzebowania na broń przeciwlotniczą o pośrednim zasięgu, pomiędzy lekką bronią (2-3,7 cm FlaK), której skuteczny zasięg wynosił do 1500 m, a ciężką bronią (8,8 cm FlaK), która zaczynała działać od około 3000 m. Było to znakomite rozwiązanie dla naziemnych jednostek Luftwaffe, oddziałów przeciwlotniczych oraz Kriegsmarine, gdzie rozważano montowanie działek 5,5 cm na niszczycielach typu 1942C.
Działko 5,5 cm FlaK (VG) Gerät 58 zostało zaprojektowane do zwalczania wrogich samolotów na dystansie od 1500 do 3000 m i od początku miało być przystosowane do współpracy z systemami kierowania ogniem, reflektorami przeciwlotniczymi, radarami oraz dalmierzami stereoskopowymi, takimi jak Em 4m R 40 (Entfernungsmesser 4m Raumbild 40).
Prace nad projektem rozpoczęto w zakładach Rheinmetall-Borßig AG w 1943 roku i trwały do końca wojny. Projekt obejmował także dwuosiową przyczepę Sonderanhänger 206 (2-Achsig), która była w dużej mierze modyfikacją wcześniejszej przyczepy do działka FlaK 41.
Do 1945 roku zbudowano jedynie trzy egzemplarze, które najprawdopodobniej nie zostały wykorzystane w walce.
Opis konstrukcji
Działko automatyczne było zasilane za pomocą 5-nabojowych łódek, miało zamek klinowy (pionowy) półautomatyczny, operowany przy użyciu gazów prochowych. Lufa była gwintowana, posiadała 20 prawoskrętnych bruzd, a także rozważano możliwość produkcji luf stożkowych, gdzie średnica lufy zmniejszała się w kierunku wylotu, co prowadziło do zmniejszenia ostatecznego kalibru broni.
Z uwagi na to, że rozbłysk po wystrzale był bardzo intensywny, koniec lufy wyposażono w stożkowy tłumik płomienia, co minimalizowało ryzyko oślepienia żołnierza po wielokrotnym wystrzale.
Amunicja
Działko 5,5 cm FlaK używało amunicji scalonej kalibru 55 x 450B, bez wystającej kryzy. Testowano różne typy naboi, które w większości przypadków pozostały jedynie w formie planów i rysunków technicznych, w tym przeciwpancerno-zapalająco-kruszące pociski 5,5 cm Pzgr. (HEIAP – High-Explosive incendiary/Armor Piercing), w których ładunek stanowił Pentryt.
Typowym pociskiem przeciwlotniczym był 5,5 cm Minengeschoß o masie 2,03 kg, wypełniony mieszanym ładunkiem kruszącym HTA 41 o masie 450 g, składającym się z 45% Trotylu, 40% Heksogenu oraz 15% Proszku Aluminiowego.
Ładunek miotający ważył 1,1 kg i był złożony z Gudol R P, co stanowiło mieszankę Glikolu dietylenowego i Nitroguanidyny, która obniżała temperaturę i prędkość spalania.
Wykorzystywano nowo zaprojektowany zapalnik Zerl 18V, który powodował samozniszczenie pocisku po przelocie 4800 m.
Przypisy
Bibliografia
Weapons and Warfare. [dostęp 2021-03-19].
Ian V. Hogg: German Artillery of World War Two. Frontline Books, 2013-10-12. Brak numerów stron w książce.
5.5 cm/77 (2.17″) Gerät 58. [dostęp 2021-03-19].