541 Dywizja Grenadierów
541 Dywizja Grenadierów to niemiecka jednostka z czasów II wojny światowej, która została utworzona na poligonie w Borne Sulinowo (niem. Groß Born) na podstawie rozkazu z 7 lipca 1944 roku, w ramach 29. fali mobilizacyjnej w II Okręgu Wojskowym. 9 października 1944 roku jednostka została przemianowana na 541 Dywizję Grenadierów Ludowych.
Struktura organizacyjna
Struktura organizacyjna w lipcu 1944 roku obejmowała:
- 1073., 1074. i 1075. pułk grenadierów,
- 1541. pułk artylerii,
- 1541. batalion pionierów,
- 541. dywizyjna kompania fizylierów,
- 1541. oddział przeciwpancerny,
- 1541. oddział łączności,
- 1541. polowy batalion zapasowy;
Struktura organizacyjna w grudniu 1944 roku wyglądała podobnie:
- 1073., 1074. i 1075. pułk grenadierów,
- 1541. pułk artylerii,
- 1541. batalion pionierów,
- 541. dywizyjny batalion fizylierów,
- 1541. oddział przeciwpancerny,
- 1541. oddział łączności,
- 1541. polowy batalion zapasowy;
Dowódca dywizji
Dowódcą dywizji był generalleutnant Wolf Hagemann od czerwca 1944 do 8 maja 1945 roku.
Szlak bojowy i zbrodnie wojenne
W sierpniu 1944 roku dywizja została przerzucona na front wschodni, gdzie walczyła w składzie 2 Armii nad rzekami Bug i Narew. Po bitwie o Pecynkę, jej żołnierze popełnili zbrodnię wojenną na polskiej ludności cywilnej. W ramach pacyfikacji wsi Lipniak-Majorat we wrześniu 1944 roku, żołnierze dywizji zamordowali 448 cywilów, głównie kobiety, starców i dzieci (w tym najmłodsze miało zaledwie 6 miesięcy). W 1945 roku dywizja została zmuszona do wycofania się do Prus Wschodnich, gdzie poniosła tak ciężkie straty, że została przekształcona w grupę bojową. W kwietniu, ocalałe jednostki zostały ewakuowane do Świnoujścia i włączone do 606 Dywizji do Zadań Specjalnych.
Przypisy
Bibliografia
Schramm Percy Ernst, Kriegstagebuch des Oberkommandos der Wehrmacht, 8 vol.; Bonn 2003; ISBN 3-8289-0525-0;