54 pułk artylerii lekkiej
54 pułk artylerii lekkiej (54 pal) to jednostka artylerii lekkiej wchodząca w skład ludowego Wojska Polskiego.
Historia oddziału
Pułk został utworzony na mocy rozkazu Naczelnego Dowództwa Wojska Polskiego nr 0228/Org. z dnia 1 września 1945 roku, jako część 18 Dywizji Piechoty. Organizacja oddziału opierała się na etacie nr 2/3 Dywizji Piechoty w czasie pokoju z dnia 2 lipca 1945 roku. Zgodnie z tym etatem, pułk liczył 815 żołnierzy i miał być wyposażony w 12 haubic kal. 122 mm oraz 24 armaty dywizyjne kal. 76 mm. Jednostka powstała na bazie 14 Brygady Artylerii Przeciwpancernej oraz jednego dywizjonu 7 Brygady Artylerii Haubic. Początkowo stacjonowała w Skierniewicach, w koszarach byłego 26 pułku artylerii lekkiej, jednak na przełomie października i listopada 1945 roku została przeniesiona do Ełku.
Wiosną 1946 roku pułk przeszedł reorganizację według etatu nr 2/52 – pułku artylerii lekkiej Dywizji Piechoty typu B, obowiązującego od 28 lutego tego roku. W tym samym czasie I dywizjon został przeniesiony do Łuczan (dzisiejsze Giżycko). W połowie 1947 roku pułk został przeniesiony z Ełku do Giżycka. W 1952 roku jednostka została wyłączona z 18 Dywizji Piechoty i podporządkowana dowódcy 22 Dywizji Piechoty. Na podstawie rozkazu MON nr 0059/Org. z dnia 21 września 1955 roku, dowódca Pomorskiego Okręgu Wojskowego został zobowiązany do rozformowania pułku do 20 grudnia tego samego roku.
Dowódcy pułku
- ppłk AR Iwan Truszkin (IX 1945 – 1946)
- ppłk Józef Jedynakiewicz (I – VII 1947)
- ppłk Ludgard Szelewicz (1 VIII 1947 – 1948)
Przypisy
Bibliografia
Witold Jarno. Zarys historii 18. Dywizji Piechoty w latach 1945–1950. „Studia Podlaskie”. XXIII, 2015. Białystok: Instytut Historii i Nauk Politycznych Uniwersytetu w Białymstoku. ISSN 0867-1370.
Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945-1960: skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń; Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-88089-67-6.