54 eskadra liniowa
To pododdział lotnictwa Wojska Polskiego działający w okresie II Rzeczypospolitej.
Godła eskadry:
- Niebieski trójkąt na tle białego kwadratu z niebieską obwódką – zastosowane na samolotach Potez XV i Potez XXVII.
- Staroegipski ptak Ra (dawne godło 66 eskadry Breguetów) umieszczony na tle białego, równoramiennego krzyża – używane na samolotach Potez XXV.
Formowanie i szkolenie
W 1928 roku, w ramach kolejnej reorganizacji lotnictwa, 23 eskadra lotnicza została przeniesiona z Krakowa do Lidy i, zgodnie z obowiązującą numeracją eskadr w poszczególnych pułkach, zmieniła nazwę na 54 eskadrę liniową. Jej wyposażenie stanowiły samoloty Potez XV. Początkowo, z powodu dużej rotacji personelu latającego, prace i szkolenie załóg nie przebiegały zbyt płynnie. Dopiero w 1929 roku w 5 pułku lotniczym nastąpiła stabilizacja organizacyjna oraz personalna, co umożliwiło rozpoczęcie szkoleń praktycznych i teoretycznych dla załóg. Latem 1929 cała eskadra udała się do Błędowa na „szkołę ognia lotniczego”.
W trakcie ćwiczeń zimowych w 1930 roku eskadra współpracowała z oddziałami 1 Dywizji Piechoty Legionów oraz 3 Grupy Artylerii. W lipcu odbyła szkolenie ogniowe oraz strzelanie do celów naziemnych na poligonie Podbrodzie-Pohulanka.
Na przełomie 1930 i 1931 jednostka otrzymała samoloty Potez XXV.
W 1933 roku, na podstawie rozkazu MSWojsk. z dnia 7 lipca 1933 L.dz. 2446/tjn.Org., 54 eskadra liniowa została rozwiązana.
Na bazie jej personelu oraz sprzętu sformowano 51 eskadrę liniową.
Obsada personalna eskadry
Wypadki lotnicze
11 września 1928 roku, w samolocie Potez XV, zginął por. obs. Wacław Nowacki.
W trakcie lotu służbowego podczas ćwiczeń zimowych zginęli plut. pil. Stanisław Zawadzki oraz ppor. obs. Leonard Paszkiewicz.
Uwagi
Przypisy
Bibliografia
Jerzy Pawlak: Polskie eskadry w latach 1918-1939. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1989. ISBN 83-206-0760-4.