52. Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Wenecji miał miejsce w dniach od 30 sierpnia do 9 września 1995 roku. Uroczystość została rozpoczęta pokazem amerykańskiego filmu Karmazynowy przypływ, wyreżyserowanego przez Tony’ego Scotta. W głównym konkursie zaprezentowano 17 filmów z 14 różnych krajów.
Jury, któremu przewodniczył hiszpański pisarz Jorge Semprún, przyznało główną nagrodę festiwalu, Złotego Lwa, wietnamskiemu filmowi Rykszarz w reżyserii Trần Anh Hùnga. Drugą nagrodę, Nagrodę Specjalną Jury, przyznano ex aequo filmom: portugalskiemu Komedia Deusa w reżyserii João Césara Monteiro oraz włoskiemu Sprzedawca marzeń w reżyserii Giuseppe Tornatore.
Z okazji stulecia kina przyznano osiem Honorowych Złotych Lwów za całokształt twórczości. Laureatami zostali: amerykański reżyser i aktor Woody Allen, włoski reżyser Giuseppe De Santis, włoski producent filmowy Goffredo Lombardo, włoski kompozytor muzyki filmowej Ennio Morricone, francuski reżyser Alain Resnais, amerykański reżyser Martin Scorsese, włoski aktor Alberto Sordi oraz włoska aktorka Monica Vitti.
== Członkowie jury ==
=== Konkurs główny ===
Jorge Semprún, hiszpański pisarz − przewodniczący jury
Guglielmo Biraghi, włoski krytyk filmowy
Jean-Pierre Jeunet, francuski reżyser
Abbas Kiarostami, irański reżyser
Mario Martone, włoski reżyser
Peter Rainer, amerykański krytyk filmowy
Mo Rothman, kierownik wytwórni Columbia Pictures
Margarethe von Trotta, niemiecka reżyserka
== Selekcja oficjalna ==
=== Konkurs główny ===
Następujące filmy zostały zakwalifikowane do głównego konkursu o Złotego Lwa:
=== Pokazy pozakonkursowe ===
Poniższe filmy były prezentowane na festiwalu w ramach pokazów pozakonkursowych i specjalnych:
== Laureaci nagród ==
=== Konkurs główny ===
Złoty Lew
Rykszarz, reż. Trần Anh Hùng
Nagroda Specjalna Jury
Komedia Deusa, reż. João César Monteiro
Sprzedawca marzeń, reż. Giuseppe Tornatore
Puchar Volpiego dla najlepszej aktorki
Sandrine Bonnaire i Isabelle Huppert − Ceremonia
Puchar Volpiego dla najlepszego aktora
Götz George − Rzeźnik
Puchar Volpiego dla najlepszej aktorki drugoplanowej
Isabella Ferrari − Opowieść o ubogim młodzieńcu
Puchar Volpiego dla najlepszego aktora drugoplanowego
Ian Hart − Nic osobistego
Złota Osella za najlepszą reżyserię
Kenneth Branagh − W środku mrocznej zimy
Złota Osella za najlepszy scenariusz
Abolfazl Jalili − Det znaczy dziewczyna
Złota Osella za najlepsze zdjęcia
Masao Nakabori − Maborosi
=== Wybrane pozostałe nagrody ===
Złoty Medal Przewodniczącego Senatu Włoch
Kto zabił Pasoliniego?, reż. Marco Tullio Giordana
Złoty Klaps dla najlepszego młodego reżysera
Niebieskie ptaki, reż. Felice Farina
Nagroda FIPRESCI
Konkurs główny: Rykszarz, reż. Trần Anh Hùng
Sekcje paralelne: Po tamtej stronie chmur, reż. Michelangelo Antonioni i Wim Wenders
Nagroda im. Francesco Pasinettiego (SNGCI – Narodowego Stowarzyszenia Włoskich Krytyków Filmowych)
Najlepszy film: Komedia Deusa, reż. João César Monteiro
Najlepszy aktor: Sergio Castellitto − Sprzedawca marzeń
Najlepsza aktorka: Sandrine Bonnaire i Isabelle Huppert − Ceremonia
Nagroda OCIC (Międzynarodowej Katolickiej Organizacji ds. Filmu i Sztuk Audiowizualnych)
Siódmy pokój, reż. Márta Mészáros
Wyróżnienie Specjalne: Maborosi, reż. Hirokazu Koreeda
Nagroda UNESCO
Kardiogram, reż. Dareżan Omirbajew
Honorowy Złoty Lew za całokształt twórczości
Woody Allen
Giuseppe De Santis
Goffredo Lombardo
Ennio Morricone
Alain Resnais
Martin Scorsese
Alberto Sordi
Monica Vitti
== Przypisy ==
== Linki zewnętrzne ==
Oficjalna strona festiwalu