52 Dywizja Piechoty
52 Dywizja Piechoty (niem. 52. Infanterie-Division) była jedną z niemieckich dywizji piechoty w czasie II wojny światowej. Wzięła udział w agresji na Francję oraz Norwegię, a także w ataku na Związek Radziecki.
Szlak bojowy
Dywizja została utworzona z kadr pochodzących z 29., 9. i 15 Dywizji Piechoty. Jednostka brała udział w walkach we Francji, a następnie uczestniczyła w inwazji na Norwegię. Od czerwca 1941 roku znalazła się w składzie Grupy Armii Środek, gdzie walczyła o Bobrujsk, Briańsk oraz Moskwę. Pozostała na froncie aż do jesieni 1943 roku, kiedy to, mocno osłabiona, została wycofana spod Smoleńska.
Po jej wycofaniu, 52 Dywizja Piechoty nie została odbudowana. 3 grudnia 1943 roku przekształcono ją w 52 Polną Dywizję Szkoleniową (52. Feldausbildungs-Division), która została rozwiązana jako jednostka bojowa 12 kwietnia 1944 roku. Sztab dywizji przeniesiono do Grupy Armii Północ, aby sformować 52 Dywizję Bezpieczeństwa.
Dowódcy dywizji
- gen. mjr Karl-Adolf Hollidt
- gen. por. Hans Jürgen von Arnim
- gen. por. Lothar Rendulic
- gen. por. Rudolf Peschel
- gen. mjr Albert Newiger – dowodził dywizją szkolną
Struktura organizacyjna
Skład w sierpniu 1939 roku:
- 163., 181. i 205 pułk piechoty
- 152. pułk artylerii
- 152 batalion rozpoznawczy
- 152 batalion przeciwpancerny
- 152 batalion inżynieryjny
- 152 batalion łączności
- dywizyjne oddziały zaopatrzeniowe
Skład w grudniu 1943 roku:
- 565., 556. i 567 pułk grenadierów
Przypisy
Bibliografia
Samuel W. Mitcham jr.: Niemieckie siły zbrojne 1939-1945. Wojska lądowe. Ordre de Bataille. Warszawa: Belona S.A., 2009, s. 107-108. ISBN 978-83-11-11596-5.