5 Pułk Artylerii Polowej (5 pap) to jednostka artylerii polowej Wojska Polskiego w okresie II RP.
Pod koniec grudnia 1918 roku, w garnizonie Lwów, na podstawie 1 Pułku Artylerii Polowej Lwów, utworzono 5 Pułk Artylerii Polowej.
Jednostka została wyposażona w 9 cm armaty polowe wzór 1875/1896. Na czele pułku stanął kpt. Otton Krzisch. W lutym 1919 roku, 4 bateria została przezbrojona w 8 cm armaty polowe wz. 1905. Na początku czerwca 1919, na podstawie rozkazu organizacyjnego Nr 8 Generalnego Inspektoratu Artylerii, jednostka została połączona z 4 Pułkiem Artylerii Polowej, tworząc jeden oddział, który otrzymał nowy numer i nazwę – 5 Lwowski Pułk Artylerii Polowej.
Organizacja i obsada personalna pułku
Dowództwo
dowódca – kpt. Otton Krzisch
I dywizjon
dowódca – kpt. Tadeusz Kuchar
1 bateria „Jaś”
dowódca – por. Karol Schrötter
dowódca – por. Czesław Domaszewicz (od połowy stycznia 1919)
pluton „Jaś”
pluton „Małgosia”
2 bateria „Julia” – por. Alojzy Schuster
pluton „Romeo”
pluton „Julia”
II dywizjon
dowódca – por. Karol Schrötter
3 bateria „Wicek” – por. dr Stefan Chrzanowski
4 bateria „Kastor”
dowódca – por. Jerzy Pepłowski
dowódca – por. Kopczyński
dowódca – por. Lucjan Schultz
pluton „Kastor”
pluton „Pollux”
pluton „Irena” (do 25 maja 1919 był samodzielnym pododdziałem)
Przypisy
Bibliografia
Jan Czyrko: Zarys historii wojennej 5-go lwowskiego pułku artylerii polowej. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1930, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.