5 Korpus Powietrznodesantowy (ZSRR)

5 Korpus Powietrznodesantowy

5 Korpus Powietrznodesantowy (ros. 5-й воздушно-десантный корпус) to wyższy związek taktyczny Armii Czerwonej.

5 KPD został utworzony w marcu 1941 roku. Na początku liczył 10 000 spadochroniarzy, którzy stacjonowali na północ od Dyneburga, jednak nie byli w pełni wyposażeni. Od 22 czerwca 1941 roku jednostka ta podlegała dowódcy Frontu Północno-Zachodniego. W trakcie niemieckiej inwazji na Związek Radziecki, żołnierze 5 KPD od 25 czerwca podejmowali działania obronne, najprawdopodobniej w rejonie Poniewieża. Następnie walczyli o odzyskanie Dyneburga. Później 5 KPD został wycofany z frontu i przeniesiony na głębokie tyły, tracąc podległość dowództwu Frontu Północno-Zachodniego.

W wyniku przełamania frontu przez Grupę Pancerną Guderiana pod Orłem, na zagrożony odcinek przetransportowano łącznie 5440 żołnierzy z 5 KPD oraz ich wyposażenie, w tym 10 dział, przy użyciu samolotów TB-3 i PS-84. Spadochroniarze mieli za zadanie zabezpieczenie koncentracji 1 Gwardyjskiego Korpusu Strzeleckiego. Po walkach w rejonie Orła, front ustabilizował się 14 października 1941 roku w okolicach Mcenska. Po licznych starciach, w styczniu 1942 roku 5 KPD został wycofany z frontu. Po przeprowadzeniu uzupełnień, w połowie 1942 roku jednostka została przekształcona w 39 Gwardyjską Dywizję Strzelecką.

Dowódcy korpusu

gen. por. Iwan Biezugłyj

Struktura organizacyjna

Skład w 1941 roku:

  • 9 Brygada Powietrznodesantowa
  • 10 Brygada Powietrznodesantowa
  • 201 Brygada Powietrznodesantowa

Przypisy

Bibliografia

Michał Fiszer, Jerzy Gruszczyński: Operacja Barbarossa 1941. Hitlera uderza na ZSRR. Poznań: 2009. ISBN 978-83-261-0286-8.