5 kopiejek (1850–1856) BM

5 kopiejek (1850–1856)

5 kopiejek to moneta o wartości pięciu kopiejek, wyprodukowana w mennicy warszawskiej. Powstała na podstawie zgody cara Mikołaja I z dnia 23 stycznia 1850 r., która umożliwiła wybicie w Warszawie 50 000 rubli w miedzi, używając rosyjskich stemplów. Moneta została wykonana zgodnie z systemem wagowym opartym na funcie rosyjskim oraz stopie menniczej, która określała, że z jednego puda miedzi można wybić 32 ruble.

Awers

Na awersie monety znajduje się dwugłowy orzeł cesarstwa rosyjskiego, który nosi trzy korony. W prawej łapie orzeł dzierży miecz oraz berło, a w lewej trzyma jabłko królewskie. Na piersi orła umieszczono tarczę herbową, przedstawiającą Św. Jerzego na koniu walczącym ze smokiem. Wokół tarczy widoczny jest łańcuch z krzyżem Św. Andrzeja. Na skrzydłach orła umieszczono sześć tarcz z herbami – po lewej stronie z Kazania, Astrachania i Syberii, a po prawej stronie z Królestwa Polskiego, Krymu i Wielkiego Księstwa Finlandii.

Rewers

Rewers monety zdobi wieniec, w którym znajduje się nominał „5”, poniżej widnieje napis „КОПѢЕКЪ”, a jeszcze niżej rok 1850, 1851, 1852, 1853 lub 1856. Pod nim umieszczono znak mennicy warszawskiej – litery cyrylicą В.М. (Варшавская Монета).

Opis

Monetę wybito w mennicy warszawskiej, w miedzi, na krążku o średnicy 35,8 mm i wadze 25,6 grama, z gładkim rantem. Zgodnie ze sprawozdaniami mennicy, w latach 1850–1853 oraz w roku 1856 w obiegu znalazło się 120 018 monet.

Stopień rzadkości poszczególnych roczników przedstawiono w tabeli:

Warto zauważyć, że okres wybicia monety przypada na rządy dwóch carów, przez co w numizmatyce rosyjskiej, w zależności od daty wybicia, moneta zaliczana jest do dwóch odrębnych kategorii: