5 Gwardyjska Armia
5 Gwardyjska Armia (ros. 5-я гвардейская армия) była związkem operacyjnym Armii Czerwonej w trakcie II wojny światowej.
Historia
W czasie działań na froncie wschodnim, 5 Gwardyjska Armia była częścią różnych związków operacyjno-strategicznych Armii Czerwonej, w tym 2 Frontu Ukraińskiego. Następnie, w ramach 1 Frontu Ukraińskiego, brała udział w bitwach na terytorium Polski, w tym w bitwie o Dębicę. Dowództwo nad armią sprawował gen. płk Aleksiej Żadow, a funkcję szefa sztabu pełnił gen. mjr Nikołaj Lamin.
Armia uczestniczyła w walkach na przyczółku baranowsko-sandomierskim, z którego 12 stycznia 1945 roku rozpoczęła natarcie w ramach zimowej ofensywy.
Atakowała w kierunku Szczekocin, które zdobyła 16 stycznia. Kilka dni później, po intensywnych walkach, opanowała Kluczbork.
W rejonie Brzegu stoczyła boje z niemieckimi oddziałami, przełamując ich linię obrony. Wciąż w składzie 1 Frontu Ukraińskiego, brała udział w operacji berlińskiej, zajmując pozycje wyjściowe nad Nysą Łużycką oraz prowadząc atak w kierunku Elsterwerda.
Spotkanie oddziałów 5 Gwardyjskiej Armii z jednostkami armii amerykańskiej miało miejsce 25 kwietnia w Torgau, nad rzeką Łabą.
Dowództwo armii
Dowódcy:
- gen. płk Aleksiej Żadow
Członkowie Rady Wojennej:
- gen. mjr Abram Kriwulin
- gen. mjr Piotr Sucharew
Szefowie sztabu:
- gen. mjr Nikiłaj Lamin
Struktura organizacyjna
- 32 Gwardyjski Korpus Armijny, dowódca: gen. por. Aleksandr Rodimcew
- 33 Gwardyjski Korpus Armijny, dowódca: gen. por. Nikita Lebiedienko
- 34 Gwardyjski Korpus Armijny, dowódca: gen. por. Gleb Bakłanow
Przypisy
Bibliografia
- Bolesław Dolata, Tadeusz Jurga: Walki zbrojne na ziemiach polskich 1939–1945. Warszawa: 1977.
- Henryk Stańczyk: Walec wojny w południowej Polsce 1944-1945. Oświęcim: 2014. ISBN 978-83-7889-126-0.
