5 Samodzielny Dywizjon Artyleryjskiego Rozpoznania Pomiarowego
5 Samodzielny Dywizjon Artyleryjskiego Rozpoznania Pomiarowego (5 sdarp) to pododdział artyleryjskiego rozpoznania pomiarowego ludowego Wojska Polskiego, z siedzibą w poczcie polowej nr 92697.
Na mocy rozkazu specjalnego nr 09, wydanego przez dowódcę 1 Armii Polskiej w ZSRR, w dniu 12 kwietnia 1944 roku, rozpoczęto formowanie jednostki samodzielnego dywizjonu artylerii zwiadu pomiarowego w miejscowości Wakino nad Oką. Jednostka ta stała się organiczną częścią 1 Armii Polskiej w ZSRR, a jej organizacja odbywała się w ramach 5 Pułku Artylerii Ciężkiej, według sowieckiego etatu Nr 08/555 dla samodzielnego dywizjonu artyleryjskiego rozpoznania (ros. отдельный разведывательный артиллерийский дивизион). Do 20 lipca 1944 roku, stan ewidencyjny dywizjonu wynosił 275 żołnierzy, w tym 21 oficerów, 47 podoficerów oraz 207 szeregowców.
W październiku 1945 roku dywizjon został włączony do 80 Pułku Artylerii Ciężkiej w Biedrusku, przy zachowaniu dotychczasowej struktury organizacyjnej.
Obsada personalna dowództwa dywizjonu
- dowódca – kpt. Witold Rogaliński
- zastępca dowódcy ds. polit.-wych. – chor. Wincenty Kłopiński
- szef sztabu – kpt. Józef Szkiełko
Struktura organizacyjna sdarp według etatu Nr 08/555
- dowództwo
- bateria rozpoznania topograficznego
- dwie baterie rozpoznania dźwiękowego
- pluton rozpoznania optycznego
- pluton fotogrametryczny
Uwagi
Przypisy
Bibliografia
- Igor Błagowieszczański, Artyleria ludowego Wojska Polskiego 1943-1945, Wojskowy Przegląd Historyczny Nr specjalny 3 (66), Warszawa 1973
- Igor Błagowieszczański, Artyleria w II wojnie światowej. Studium historyczno-wojskowe, Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, Warszawa 1983, ISBN 83-11-06909-3
- Władysław Ways: Regularne jednostki Ludowego Wojska Polskiego. Formowanie, działania bojowe, organizacja, uzbrojenie, metryki jednostek artylerii. Krótki informator historyczny o Wojsku Polskim w latach II wojny światowej. Tom 2. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1967.