5 dywizjon artylerii mieszanej (5 dam) to samodzielny pododdział artylerii wojsk powietrznodesantowych Sił Zbrojnych PRL.
W 1957 roku powstał 5 dywizjon artylerii. Z kolei w 1963 roku jednostka ta została przemianowana na 5 dywizjon artylerii mieszanej.
W 1961 roku do dywizjonu wprowadzono wyrzutnie rakietowe WP-8Z. Natomiast w 1963 roku z uzbrojenia wycofano działa bezodrzutowe B-11, zastępując je 85 mm armatami przeciwpancernymi D-44. Te armaty jednak nie spełniały wymogów stawianych przed wojskami powietrznodesantowymi, dlatego szybko zostały zastąpione działami bezodrzutowymi B-10. W końcowym okresie funkcjonowania dywizjon składał się z sztabu, plutonu dowodzenia, trzech baterii moździerzy uzbrojonych w 120 mm moździerze wz. 43 oraz 120 mm moździerze 2B11 Sani, plutonu moździerzy automatycznych kal. 82 mm 2B9 Wasilok, dwóch baterii przeciwpancernych z uzbrojeniem w przeciwpancerne pociski kierowane 9M14 Malutka i 9K115 Metys, a także kompanii obsługi. W 1991 roku, po rozformowaniu jednostki, w XIX-wiecznych zabytkowych koszarach przy ul. Modrzewiowej w Krakowie, gdzie wcześniej stacjonował dywizjon, utworzono Krakowskie Centrum Rehabilitacji.
Dowódcy dywizjonu
- kpt. Aleksander Pawlikowski
- płk dypl. mjr Ryszard Piwowar
- ppłk Tadeusz Maśliński
- ppłk Ignacy Nejman
- mjr Jan Zduński
Przypisy
Bibliografia
Hubert Marcin Królikowski: 6 Pomorska Dywizja Powietrznodesantowa. Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Ajaks”, 1997. ISBN 83-87103-19-5. Brak numerów stron w książce.