5 Dywizja Strzelców
5 Dywizja Strzelców (niem. 5. Jäger-Division) to jedna z niemieckich dywizji piechoty, która brała udział w walkach przeciwko wojskom Armii Czerwonej oraz ludowemu Wojsku Polskiemu.
Dywizja została utworzona 5 lipca 1942 roku z przekształcenia 5. Lekkiej Dywizji Piechoty (5. Leichte Infanterie-Division), a wcześniej była znana jako 5 Dywizja Piechoty. Przygotowano ją do roli jednostki pościgowej, nadając jej strukturę dywizji górskiej oraz wyposażając w znaczną liczbę pojazdów, co zapewniało dużą mobilność. W 1942 roku brała udział w bitwie pod Diemiańskiem oraz Starą Russą. W 1944 roku stoczyła walki przeciwko Armii Czerwonej pod Witebskiem i Kowlem.
Później dywizja uczestniczyła w walkach na Pomorzu, gdzie została rozbita w trakcie bitwy w rejonie Trzebiatowa przez oddziały Armii Czerwonej oraz ludowego Wojska Polskiego. Resztki sił walczyły na przedpolach Berlina, gdzie zostały zniszczone w kwietniu 1945 roku. Żołnierze, którym udało się uciec, zostali wzięci do niewoli przez armię USA.
Dowódcy dywizji
- płk Hans von Rohr, od lipca 1942
- gen. por. Hellmuth Thumm, od 4 stycznia 1943
- płk Johannes Gittner, od 1 marca 1944
- gen. por. Hellmuth Thumm, od 1 maja 1944
- gen. mjr Friedrich Sixt, od 1 listopada 1944
- gen. mjr Edmund Blaurock, od 19 kwietnia 1945
Struktura organizacyjna
Skład w 1943 roku:
- 56 pułk strzelców
- 75 pułk strzelców
- 5 zmotoryzowany pułk artylerii
- 5 zmotoryzowany batalion inżynieryjny
- 5 batalion cyklistów
- 5 batalion niszczycieli czołgów
- 5 zmotoryzowany batalion łączności
- 5 dywizyjne oddziały zaopatrzeniowe
Przypisy
Bibliografia
Samuel Mitcham: Niemieckie siły zbrojne 1939-1945. Dywizje strzeleckie i lekkie. Warszawa: 2010. ISBN 978-83-11-11655-9.