5 cm Pak 38
5 cm Pak 38 (pełna nazwa: 5 cm Panzerabwehrkanone 38 – 50 mm działo przeciwpancerne wzór 38) to niemiecka armata przeciwpancerna o kalibrze 50 mm, która została opracowana w 1938 roku i używana była podczas II wojny światowej. Jej przebijalność pancerza z odległości 500 m wynosiła od 57 do 76 mm, w zależności od zastosowanej amunicji.
Historia i rozwój
W 1937 roku firma Rheinmetall-Borsig dostarczyła pierwszy prototyp, który początkowo nosił oznaczenie 5cm TaK. Ten model wyróżniał się nietypową modyfikacją – stabilną platformą strzelecką umieszczoną pomiędzy kołami, którą można było złożyć. W 1938 roku zaprezentowano kolejny model, który miał hamulec wylotowy na końcu lufy, a także pozbawiony był opisanej wcześniej podstawy.
Wykorzystanie w wojsku
Armata weszła do służby w niemieckich siłach zbrojnych pod koniec 1940 roku. Po rozpoczęciu inwazji na ZSRR, uruchomiono produkcję amunicji Panzergranate 40 z rdzeniem wolframowym, ponieważ to właśnie te pociski były w stanie przebijać pancerze radzieckich czołgów T-34 i KW. Gdy zapasy wolframu się wyczerpały, efektywność armaty 5 cm Pak 38 jako broni przeciwpancernej znacznie spadła. Mimo że z czasem była zastępowana nowocześniejszymi armatami, pozostała w wyposażeniu armii niemieckiej aż do końca wojny.
Wczesne zastosowania
W początkowej fazie operacji Barbarossa, na lawetach 5 cm Pak 38 umieszczano zdobyczne francuskie działo mle 1897. Ta improwizowana armata przeciwpancerna otrzymała oznaczenie 7,5 cm Pak 97/38.