5 cm Flak 41 (5 cm Flugabwehrkanone 41) – niemieckie działo przeciwlotnicze z czasów II wojny światowej
Historia
Prace nad tym działem rozpoczęto w 1936 roku w zakładach Rheinmetall, z zamiarem stworzenia broni do zwalczania celów na średnich wysokościach, pomiędzy zasięgiem lekkich dział 37 mm a ciężkich armat 75 mm i większych. Proces rozwoju był jednak powolny, a kontrakt na produkcję przyznano fabryce dopiero w 1940 roku, czego efektem była produkcja zaledwie 60 egzemplarzy. Niestety, konstrukcja okazała się niewystarczająco efektywna: mimo znaczącego zasięgu i silnego pocisku o masie 2,2 kg, charakteryzowała się zbyt niską prędkością naprowadzania oraz prędkością wylotową, co ograniczało jej skuteczność w walce z szybko poruszającymi się celami na niższych wysokościach. Amunicja emitowała intensywny błysk, który oślepiał celowniczych nawet w ciągu dnia, a waga naboju utrudniała efektywne operowanie pięcionabojowymi łódkami.
Działo było produkowane w wersji mobilnej, na dwuosiowej przyczepie holowanej, a także w wersji stacjonarnej, przeznaczonej do obrony istotnych obiektów, takich jak instalacje przemysłowe. Pozostało w użyciu do zakończenia wojny.
Bibliografia
Chris Bishop: The Encyclopedia of Weapons of World War II. Nowy Jork: Barnes & Noble Books, 1998, s. 168. ISBN 0-7607-1022-8.