4B5B – System Kodowania Danych Cyfrowych
4B5B to system kodowania, w którym grupa czterech bitów jest konwertowana na pięć bitów, co zapewnia, że w wynikowym ciągu pięciu bitów bit o wartości 1 pojawia się przynajmniej dwa razy.
To kodowanie jest wykorzystywane w systemach, gdzie bit o wartości 1 zmienia poziom sygnału w kanale (jak w NRZI), a zmiana sygnału pełni rolę znacznika czasu dla kolejnej zmiany. Brak bitów o wartości 1 w przesyłanym sygnale mógłby spowodować, że nie wystąpiłaby zmiana sygnału przez dłuższy okres, co z kolei mogłoby prowadzić do desynchronizacji zegara po stronie odbiorcy. Metoda 4B5B rozwiązuje ten problem poprzez przypisanie każdemu blokowi czterech bitów odpowiednich pięciu bitów, tak aby w wyjściowym ciągu pięciu bitów bit o wartości 1 występował co najmniej dwa razy, a ciąg kolejnych zer nie przekraczał trzech. Ciągi pięciu bitów są określone w specjalnym słowniku.
System kodowania 4B5B zyskał popularność dzięki Fiber Distributed Data Interface (FDDI) w połowie lat 80., a później znalazł zastosowanie w takich standardach jak:
- 100BASE-TX
- AES10-2003 MADI (ang. Multichannel Digital Audio Interface)
Nazwa „4B5B” zazwyczaj odnosi się do wersji stosowanej w FDDI. Inne podobne kody używane do zapisu magnetycznego są określane jako GCR (ang. Group Code Recording).
Tabela Kodowania
Zobacz też
- RLL
- Kodowanie Liniowe
Przypisy
Linki Zewnętrzne
Sieci Komputerowe. math.uni.opole.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-12-08)].
