49 Dywizja Piechoty (49. ITDiv.)
Jest to znacząca jednostka piechoty cesarskiej i królewskiej Armii.
Historia dywizji
W 1901 roku dotychczasowa 13 Dywizja Piechoty, stacjonująca w Wiedniu i będąca częścią 2 Korpusu, została przekształcona w 47 Dywizję Piechoty. Z kolei 25 i 26 Brygady Piechoty zmieniły swoje nazwy na 93 i 94 Brygadę Piechoty. Jednocześnie, Dywizja Obrony Krajowej w Wiedniu została przekształcona w 13 Dywizję Piechoty Obrony Krajowej.
W 1909 roku 47 Dywizja Piechoty przyjęła nową nazwę – 49 Dywizja Piechoty. Brygady 93 i 94 zostały przemianowane na 97 i 98 Brygadę Piechoty. W tym samym czasie utworzono nową 47 Dywizję Piechoty w składzie 16 Korpusu.
Organizacja pokojowa dywizji w 1909 roku była następująca:
- 97 Brygada Piechoty w Wiedniu,
- Węgierski Pułk Piechoty Nr 51,
- Węgierski Pułk Piechoty Nr 67,
- 98 Brygada Piechoty w Wiedniu,
- Węgierski Pułk Piechoty Nr 19,
- Węgierski Pułk Piechoty Nr 32,
- Węgierski Pułk Piechoty Nr 101,
- Pułk Armat Polowych Nr 42.
W 1910 roku Węgierski Pułk Piechoty Nr 51 został przeniesiony do 35 Dywizji Piechoty, a Węgierski Pułk Piechoty Nr 101 do 17 Dywizji Piechoty. Do 97 Brygady Piechoty dołączono Węgierski Pułk Piechoty Nr 82, a do 98 Brygady Piechoty włączono Węgierski Pułk Piechoty Nr 37.
W 1912 roku Pułk Armat Polowych Nr 42 został przeniesiony z Wiednia do Steyr w obrębie 14 Korpusu, a następnie włączony do 14 Brygady Artylerii Polowej, podporządkowanej taktycznie komendantowi 3 Dywizji Piechoty. W jego miejsce do dywizji dołączono Pułk Armat Polowych Nr 6 z Wiener Neustadt, który podlegał pod względem wyszkolenia komendantowi 2 Brygady Artylerii Polowej. Wprowadzono także zmiany w składzie 98 Brygady Piechoty, gdzie komendantowi brygady podporządkowano Warażdyński Pułk Piechoty Nr 16 oraz Węgierski Pułk Piechoty Nr 39. W składzie 98 BP pozostał Węgierski Pułk Piechoty Nr 37, podczas gdy Węgierskie Pułki Piechoty Nr 19 i 32 zostały przeniesione do 28 Dywizji Piechoty.
Organizacja pokojowa dywizji w latach 1912–1914 była następująca:
- 97 Brygada Piechoty w Wiedniu,
- Pułk Piechoty Nr 67,
- Pułk Piechoty Nr 82,
- 98 Brygada Piechoty w Wiedniu,
- Pułk Piechoty Nr 16,
- Pułk Piechoty Nr 37,
- Pułk Piechoty Nr 39,
- Pułk Armat Polowych Nr 6.
W 1914 roku dywizja została rozwiązana.
We wrześniu 1917 roku Dywizja Piechoty Pustertal (niem. Infanterie-Division Pustertal) pod dowództwem FML Franza von Steinharta została przemianowana na 49 Dywizję Piechoty, która funkcjonowała do listopada 1918 roku.
Obsada personalna dywizji
Komendanci dywizji:
- FML Ludwig Fischer-Colbrie (1901 – 1 XI 1903 → stan spoczynku)
- FML Karl von Pfiffer (1903 – 1905)
- FML Josef Weinrichter von Treuenbrunn (1905 – 1 XI 1907 → stan spoczynku)
- FML Arthur Sprecher von Bernegg (1907 – 1910 → komendant 5 Korpusu)
- FML Karl Křitek (1910 – VIII 1914 → komendant 26 Dywizji Piechoty Obrony Krajowej)
Komendanci 97 (93) Brygady Piechoty:
- GM Emil von Pott (1901 – 1902 → komendant 24 Dywizji Piechoty)
- GM Karl Jacobs von Kantstein (1902 – 1907 → generał przydzielony komendantowi 11 Korpusu)
- GM Leopold Schleyer (1907 – 1909 → komendant Brygady Wojsk Technicznych)
- płk SG / GM Eugen Hordliczka (1909 – †22 VI 1912)
- GM Alfred von Schenk (1912 – VIII 1914 → komendant 15 Dywizji Piechoty)
Komendanci 98 (94) Brygady Piechoty:
- GM Josef Weinrichter von Treuenbrunn (1901 – 1905 → komendant 47 Dywizji Piechoty)
- GM Franz von Wikullil (1905 – 1908 → komendant 6 Dywizji Piechoty)
- GM Josef Roth von Limanowa-Łapanów (1908 – 1910 → komendant Terezjańskiej Akademii Wojskowej)
- GM Paul Kestřanek (1910 – 1913)
- GM Robert von Langer (1913 – 1914 → komendant 49 Brygady Piechoty)
- GM Artur von Mecenseffy (do 29 VII 1914 → szef sztabu 2 Armii)
Szefowie sztabu:
- mjr SG Heinrich Mündel von Schartenburg (1901 – 1902 → Komenda 15 Korpusu)
- kpt. / mjr SG Theodor Konopitzky (później Konopicky) (1902 – 1903 → Biuro dla operacyjnych prac Sztabu Generalnego)
- kpt. / mjr SG Richard Müller (1903 – 1904 → Biuro dla operacyjnych prac Sztabu Generalnego)
- mjr / ppłk SG Leo Greiner (1904 – 1908 → komendant 1. batalionu 1 Tyrolskiego Pułku Strzelców Cesarskich)
- kpt. / mjr SG Karl Wittmann (1908 – 1910 → Komenda 10 Korpusu)
- mjr SG Karl Glöckner (1910 – 1913 → adiutant przyboczny inspektora armii FZM Ernsta von Leithnera)
- ppłk SG Viktor Kliemann (1913 – 1914)
Uwagi
Przypisy
Bibliografia
Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1901. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1900. (niem.).
Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1902. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1901. (niem.).
Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1910. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1909. (niem.).
Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1911. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1910. (niem.).
Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1913. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1912. (niem.).
Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1914. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, luty 1914. (niem.).
Antonio Schmidt-Brentano: Die k. k. bzw. k. u. k. Generalität 1816-1918. Wiedeń: Austriackie Archiwum Państwowe, 2007.
Divisional Commanders 1914-1918. [w:] Austro-Hungarian Land Forces 1848-1918 [on-line]. Glenn Jewison & Jörg C. Steiner. [dostęp 2020-02-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-01-02)].