49 Białoruski Batalion Schutzmannschaft
49 Białoruski Batalion Schutzmannschaft (ros. 49-й Белорусский полицейский батальон) to kolaboracyjny pomocniczy oddział policyjny, który składał się z Białorusinów podczas II wojny światowej.
Historia
Batalion został utworzony latem 1942 roku w wyniku przymusowego werbunku młodych Białorusinów. W ten sposób Niemcy zdołali zgromadzić około 2 tysięcy rekrutów, jednak przydzielono im jedynie 50 karabinów. Wszystkie stanowiska oficerskie zajmowali Niemcy, a na czele batalionu stanął kapitan Kummer. Językiem używanym w oddziale był niemiecki. W takiej sytuacji morale szybko spadło, co doprowadziło do wzrostu liczby dezercji. Ostatecznie miejsce, w którym formowano batalion, zostało zaatakowane przez partyzantów, co skutkowało masową ucieczką Białorusinów. Po pewnym czasie do oddziału wróciło około 800 Białorusinów. Niemcy postanowili odbudować batalion, tym razem jednak zapewnili czterech białoruskich oficerów, którzy ukończyli 2 oficerski kurs Białoruskiej Samopomocy Ludowej. Wkrótce jednak dowództwo zmieniło zdanie, odsyłając białoruskich oficerów i zatrudniając w ich miejsce Estończyków znających język rosyjski. To z kolei doprowadziło do kolejnych przypadków dezercji. Na inicjatywę Franciszka Kuszela, w porozumieniu z szefem Białoruskiej Samopomocy Ludowej Iwanem Jermaczenką, do batalionu ponownie dołączyło czterech białoruskich oficerów, w tym porucznik Diedowicz, co zahamowało proces dezercji. Wkrótce estońscy oficerowie opuścili oddział, a liczebność batalionu wynosiła wówczas około 500 ludzi. Białorusini zostali skierowani do walki z partyzantami.
Bibliografia
Białoruskie bataliony Schutzmannschaft (jęz. rosyjski)