48 Dywizja Piechoty
48 Dywizja Piechoty (48 DP) była rezerwową dużą jednostką piechoty Wojska Polskiego w okresie II RP.
W roku 1939 48 Dywizja Piechoty nie była obecna w strukturach organizacyjnych zarówno pokojowych, jak i wojennych Wojska Polskiego. Plany dotyczące jej utworzenia zakładały sformowanie dywizji oraz jej włączenie do mobilizacji w roku 1940.
W nowelizacjach planu mobilizacyjnego „W” na rok 1939 uwzględniono powstanie na obszarze Okręgu Korpusu Nr VIII dwóch dowództw pułków piechoty (208 i 209), które miały być przeznaczone dla pomorskich batalionów piechoty typu specjalnego z pododdziałami specjalnymi, jednak bez plutonu artylerii piechoty.
W kolejnym roku planowano zorganizowanie kwatery głównej dywizji oraz formowanie oddziałów (pododdziałów) i służb dywizyjnych, a także włączenie 31 pułku artylerii lekkiej.
Mając na uwadze, że 208 i 209 pułk piechoty (rezerwowy) oraz 31 pułk artylerii lekkiej były mobilizowane w trybie alarmowym, można przyjąć, że cała dywizja również znalazłaby się w tej samej grupie jednostek oznaczonych kolorem niebieskim (z wyjątkiem niektórych służb organizowanych w obszarze OK I i VIII).
Struktura organizacyjna
Planowana struktura wojenna 48 DP. W nawiasach podano nazwy jednostek mobilizujących.
Kwatera Główna
208 pułk piechoty w Bydgoszczy (62 pp)
209 pułk piechoty w Chełmnie (66 pp)
210 pułk piechoty we Włocławku (14 pp)
31 pułk artylerii lekkiej w Toruniu-Podgórzu
oddziały (pododdziały) dywizyjne i służby (OK I i VIII)
Uwagi
== Przypisy ==
== Bibliografia ==
Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Najlepsza broń. Plan mobilizacyjny „W” i jego ewolucja. Warszawa: Oficyna Wydawnicza „Adiutor”, 2010. ISBN 978-83-86100-83-5.
Piotr Zarzycki: Plan mobilizacyjny „W”. Wykaz oddziałów mobilizowanych na wypadek wojny. Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Ajaks”, 1995. ISBN 83-85621-87-3.