47 Pułk Zmechanizowany
47 Pułk Zmechanizowany (47 pz) był jednostką zmechanizowaną Sił Zbrojnych PRL.
W dniu 1 września 1951 47 Pułk Piechoty, który stacjonował w garnizonie Szczecinek, został wyłączony z 14 Dywizji Piechoty, a następnie podporządkowany dowódcy 20 Dywizji Zmechanizowanej. W tym czasie jednostka została przekształcona w 47 Pułk Zmechanizowany. Do 15 stycznia 1953 pułk przeszedł reorganizację według etatu Nr 5/105 dla jednostek zmechanizowanych. Ostatecznie, do 20 grudnia 1955, pułk został rozformowany.
Struktura organizacyjna (lata 50. XX w.)
W skład 47 Pułku Zmechanizowanego wchodziły:
- dowództwo i sztab
- dwa bataliony piechoty
- batalion piechoty zmotoryzowanej
- trzy kompanie piechoty zmotoryzowanej
- kompania ckm
- kompania moździerzy
- pluton armat 57 mm wz. 1943 (ZiS-2)
- kompania czołgów
- dywizjon artylerii
- bateria moździerzy 120 mm
- kompanie: rozpoznawcza, saperów, technicznego zaopatrzenia, łączności
- pluton obrony przeciwchemicznej
Sprzęt pułku:
- 10 czołgów średnich T-34/85
- 5 samochodów pancernych BA-64
- 14 armat
- 14 moździerzy
- 3 ciężkie granatniki przeciwpancerne T-21
Dowódcy
- mjr Jan Światowiec (p.o. 1952-1953)
Przypisy
Bibliografia
Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945-1960: skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń; Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-88089-67-6.