47 Dywizja Strzelców była związekiem taktycznym piechoty Armii Czerwonej w okresie wojny domowej w Rosji oraz wojny polsko-bolszewickiej.
Formowanie i walki
Dywizja została sformowana jesienią 1919 roku. Jako część 12 Armii brała udział w walkach przeciwko oddziałom Denikina. W grudniu tego samego roku została przeniesiona na Front Południowo-Zachodni w okolice Mozyrza, gdzie poniosła znaczne straty w starciach z Grupą Poleską pod dowództwem gen. Sikorskiego. W trakcie polskiej ofensywy na Kijów, w rejonie Teterewa, dywizja złożyła broń. Pozostałe oddziały zostały włączone do 58 Dywizji Strzeleckiej.
W czerwcu 1920 roku dywizja została odtworzona w ramach 14 Armii. Walczyła w rejonach Tarnopola, Brodów, Zbaraża oraz Lwowa. W dniach 27 i 28 sierpnia nie zdołała przełamać obrony polskiej 12 Dywizji Piechoty.
Podczas odwrotu Armii Czerwonej, dywizja poniosła wysokie straty w bitwie pod Jampolem z polską 1 Brygadą Kawalerii. Po zawarciu rozejmu toczyła walki z oddziałami URL na Ukrainie, a w grudniu 1920 roku została rozformowana.
7 marca 1920 roku cały sztab dywizji został wzięty do niewoli przez Polaków.
1 maja 1920 roku dywizja, z całkowicie nowym sztabem, broniła się na przedpolach Kijowa, wzdłuż dolnego biegu rzeki Teterew, wspólnie z 17 Dywizją Kawalerii.
Struktura organizacyjna
Stan na dzień 12 lipca 1920 roku:
- dowództwo dywizji
- 139 Brygada Strzelców
- 415 pułk strzelców
- 416 pułk strzelców
- 417 pułk strzelców
- 140 Brygada Strzelców
- 418 pułk strzelców
- 419 pułk strzelców
- 420 pułk strzelców
- 141 Brygada Strzelców
- 421 pułk strzelców
- 422 pułk strzelców
- 423 pułk strzelców
Dowódcy dywizji
I.I. Smolin (XI 1919 – III 1920)
N.G. Krapiwianski (III – V 1920)
N.I. Sziło (VI – VIII 1920)
T.P. Krugliakow (VIII – IX 1920)
M.E. Miedwiediew (IX – XII 1920)
Przypisy
Bibliografia
Grzegorz Łukomski, Bogusław Polak, Mieczysław Wrzosek: Wojna polsko-bolszewicka 1919-1920. Koszalin: Wyższa Szkoła Inżynierska w Koszalinie, 1990, seria: Monografie Instytutu Nauk Społecznych.
Janusz Odziemkowski: Leksykon wojny polsko-rosyjskiej 1919 – 1920. Warszawa: Oficyna Wydawnicza „Rytm”, 2004. ISBN 83-7399-096-8.
Marek Tarczyński (red.): Bitwa Lwowska. Dokumenty operacyjne (25 VII–5 VIII). T. 1. Warszawa: Oficyna Wydawnicza „Rytm”, 2002. ISBN 83-7399-012-7.
Lech Wyszczelski: Kampania ukraińska 1920 roku. Warszawa: Wydawnictwo Neriton, 2009. ISBN 978-83-7543-066-0.