450 Turkiestański Batalion Grenadierów

Turkiestański Batalion Grenadierów 450 (niem. Turkestanisches Grenadier-Bataillon 450, ros. 450-й туркестанский батальон) – to oddział wojskowy Wehrmachtu, składający się z mieszkańców Azji Środkowej w czasie II wojny światowej.

Historia

24 marca 1942 roku, w okolicach Skierniewic, powstały I i II Bataliony Legionu Kaukasko-Mahometańskiego. Na ich podstawie szybko utworzono 450 Turkiestański Batalion Piechoty, który składał się z sześciu kompanii. Każda kompania rekrutowała żołnierzy z b. jeńców wojennych Armii Czerwonej danej narodowości, z wyjątkiem kompanii sztabowej, w której służyli żołnierze różnych narodowości Azji Środkowej, w tym Kazachowie, Kirgizi, Tadżycy, Turkmeni i Uzbecy. Dowódcą batalionu został mjr Andreas Mayer-Mader. Choć batalion formalnie podlegał Legionowi Turkiestańskiemu, w rzeczywistości był samodzielnym oddziałem.

W zimie 1942/1943 roku batalion został przeniesiony na okupowaną Ukrainę, gdzie prowadził walki z partyzantami. Operował w rejonie Jampola i Głuchowa. Na początku 1943 roku, po odkomenderowaniu mjr. A. Mayer-Madera do Niemiec, dowództwo objął kpt. Kopf. Następnie batalion został podporządkowany niemieckiej 16 Dywizji Zmotoryzowanej, która prowadziła ofensywę w kierunku astrachańskim. Oddział poniósł znaczne straty w trudnych walkach na stepach kałmuckich, a także doszło do dezercji grupy żołnierzy pod wodzą mułły Sadyrowa. W wyniku kontrofensywy Armii Czerwonej, batalion został przeniesiony na Donbas jesienią 1943 roku, gdzie przemianowano go na Turkestanisches Grenadier-Bataillon 450. Liczba kompanii została zredukowana do pięciu. Oddział miał za zadanie ochraniać linię kolejową Stalino-Iłowajśk. W rejonie Makiejewki miała miejsce kolejna dezercja, gdy około 130 żołnierzy przeszło na stronę sowiecką. W rezultacie, 18 grudnia 1943 roku, batalion został rozwiązany.